Οι ιστορίες μου

„Για μένα η αναγνώριση σημαίνει  να δίνονται ίσες ευκαιρίες στους ανθρώπους, ώστε να μπορέσουν να εξελιχθούν και να διευκολύνεται η ενσωμάτωση.“

Χάρη στην αγάπη, η Judith Yawa Aggor-Edorh από την Γκάνα ήρθε στη Γερμανία, και πιο συγκεκριμένα στο Mannheim. O εκλιπών σύζυγός της ήρθε εδώ από την Γκάνα για να σπουδάσει πριν από 30 χρόνια. Η ίδια ζει στη Γερμανία από το 2004. Αρχικά, η εκπαιδευμένη μοδίστρα εργαζόταν για τον αμερικανικό στρατό σε ένα ραφείο μεταποιήσεων για στρατιώτες. Μια φίλη της, που εργαζόταν ήδη εκεί, μεσολάβησε για τη δουλειά. "Αλλάξαμε τους βαθμούς στις φόρμες εργασίας και προσαρμόσαμε τις στολές", δηλώνει η Judith Yawa Aggor-Edorh. Τότε, ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί και αποφάσισε να αφοσιωθεί πλήρως στην οικογένειά της.

Ωστόσο, ποτέ δεν παρέκκλινε από το στόχο της να εργαστεί ως μοδίστρα. Την ενθάρρυνε ο μεγαλύτερος γιος της, ο οποίος τη ρώτησε μια μέρα γιατί δεν ασκούσε στη Γερμανία το επάγγελμα που είχε μάθει στην Γκάνα. "Στη συνέχεια, αποφάσισα να εργαστώ ξανά όταν ο γιος μου ήταν στην πέμπτη τάξη. Όταν ήταν στην τρίτη τάξη, υπέβαλα την αίτηση αναγνώρισης του τίτλου επαγγελματικής κατάρτισης."

Η Natalia Grekova από το Βιομηχανικό Επιμελητήριο του Mannheim Rhein-Neckar-Odenwald τη βοήθησε κατά τη διαδικασία. "Τις σημαντικότερες πληροφορίες τις έλαβα από αυτήν", λέει η Γκανέζα. Το πρώτο βήμα, η υποβολή των πιστοποιητικών και των βεβαιώσεων από τη χώρα καταγωγής της, ήταν ταυτόχρονα η πιο χρονοβόρα διαδικασία. "Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι χρειαζόμουν βεβαίωση από τη σχολή στην Γκάνα", εξηγεί η 40χρονη. "Αν και βρέθηκα εκεί δύο φορές, δεν μπόρεσε να μου τη δώσει η αρμόδια υπηρεσία." Η γραφειοκρατία στην Γκάνα ήταν η μεγαλύτερη - και η μοναδική - πρόκληση στη διαδικασία αναγνώρισης, συνοψίζει η Judith Yawa Aggor-Edorh, γελώντας.

Όταν υποβλήθηκαν και μεταφράστηκαν τελικά τα αποδεικτικά έγγραφα, το Βιομηχανικό Επιμελητήριο δεν είχε τις πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο της εκπαίδευσής της που χρειαζόταν. Συνεπώς, η Judith Yawa Aggor-Edorh ολοκλήρωσε μια ανάλυση προσόντων , κατά την οποία όχι μόνο μπόρεσε να αποδείξει τις επαγγελματικές της ικανότητες στην πράξη, αλλά έλαβε και πολλές συμβουλές από την επικεφαλής της συντεχνίας Brigitte Eppinger, π.χ. σχετικά με την επιστημονική βιβλιογραφία, τη διαχείριση ή τον υπολογισμό του χρόνου εργασίας. "Έραψα ένα ολόκληρο κουστούμι: ένα παντελόνι και το επάνω μέρος." Το αποτέλεσμα: πλήρης ισοτιμία του τίτλου επαγγελματικής κατάρτισης. Στη συνέχεια, μετά από συνολικά τρία χρόνια, έλαβε την απόφαση αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων.

 "Τα παιδιά μου κι εγώ είμαστε πλέον ευτυχείς", δηλώνει χαρούμενη η ράπτρια. "Παρόλο που δεν είμαι από εδώ, αισθάνομαι ότι έχω ενσωματωθεί στην κοινωνία." Ακόμα ψάχνει για δουλειά, αλλά έχει περισσότερα σχέδια για το μέλλον: "Όταν αποκτήσω αρκετή εμπειρία, θα ήθελα να ανοίξω το δικό μου κατάστημα."

Η συνέντευξη με την Judith Yawa Aggor-Edorh έγινε τον Φεβρουάριο του 2016. Κατά την αναγνώριση του πτυχίου της, τη συμβούλευσε και την καθοδήγησε το Βιομηχανικό Επιμελητήριο Mannheim Rhein-Neckar-Odenwald.

Η εμπειρία μου συνοπτικά