Także: Gleichwertigkeitsprüfung
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, czy kwalifikacje zawodowe osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim. Dlatego badanie to nazywane jest badaniem równoważności. Właściwy organ wymaga do badania świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania kwalifikacji zawodowych.
Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także: badanie braków
Badanie umiejętności jest formą środka wyrównawczego dla obywateli państw UE/EOG/Szwajcarii.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać z badania umiejętności. Badanie umiejętności odnosi się przy tym tylko do tych treści, które warunkują wykonywanie danego zawodu w Niemczech, a które nie zostały udokumentowane w dokumentach. Badanie umiejętności uwzględnia posiadane już kwalifikacje zawodowe.
Rzemiosłem wymagającym uzyskania koncesji są rzemiosła o szczególnym potencjale ryzyka, takie jak np. elektrotechnik,
stolarz, montażysta rusztowań. Rzemiosła te są wymienione w Załączniku A niemieckiej Ustawy o rzemiośle (HwO).
Aby móc samodzielnie wykonywać pracę w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji, właściciel firmy musi być wpisany do rejestru rzemieślników.
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Prawo do wykonywania zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki prawu do wykonywania zawodu można pracować w Niemczech w zawodzie medycznym wymagającym kształcenia akademickiego na stałe i bez ograniczeń, np. jako lekarz, lekarka lub jako farmaceuta, farmaceutka w aptece.
Pozwolenie na wykonywanie zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki pozwoleniu na wykonywanie zawodu można pracować w Niemczech np. w zawodzie medycznym.
W przypadku zawodów medycznych wymagających kształcenia akademickiego pozwolenie na wykonywanie zawodu jest w przeciwieństwie do Approbation tymczasowe, ograniczone w czasie i zawiera zwykle inne ograniczenia.
Jeżeli np. w trakcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych prawa do wykonywania zawodu prawa do wykonywania zawodu jako lekarz lub lekarka i konieczny jest jeszcze egzamin sprawdzający poziom wiedzy, być może otrzymają Państwo w międzyczasie pozwolenie na wykonywanie zawodu.
Aby samodzielnie wykonywać w Niemczech rzemiosło wymagające uzyskania koncesji wymagany jest wpis do rejestru rzemieślników. Rejestr rzemieślników jest wykazem prowadzonym przez Izby Rzemieślnicze (HWKs). Wpisany do rejestru rzemieślników właściciel zakładu, osoba z tytułem mistrzowskim rzemiosle wymagającym uzyskania koncesji, otrzymuje „kartę rzemieślniczą“. Osoba z tytułem mistrzowskim w rzemiośle posiadająca dyplom doskonalenia zawodowego , który nie pochodzi z Niemiec, może zwrócić się
w Niemczech o jego uznanie. Uznanie uprawnia do wpisu do rejestru rzemieślników. Nie otrzymuje się jednak tytułu mistrzowskiego.
Także: kwalifikacje mistrzowskie
Tytuł mistrzowski to określenie dyplomu doskonalenia zawodowego zdobytego na podstawie doskonalenia
zawodowego Mistrzowie posiadają kwalifikacje na wyższe stanowiska w zakładach i firmach lub w obszarze kierowania
przedsiębiorstwem.
Istnieją formy doskonalenia w celu uzyskania tytułu mistrza w różnych zawodach. Z reguły doskonalenie w celu uzyskania
tytułu mistrza opiera się na ukończonym kształceniu zawodowym. Ewentualnie można posiadać również wystarczające doświadczenie zawodowe lub posiadając dyplom ukończenia studiów wyższych odbyć doskonalenie. To, czy jest to możliwe, zależy zawsze od uwarunkowań prawnych danego zawodu.
Tytuł mistrzowski w rzemiośle zalicza się np. do dyplomów doskonalenia zawodowego. Istnieją jednak również mistrzowie w przemyśle, rolnictwie i innych dziedzinach zawodowych.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
Rzemiosłem wymagającym uzyskania koncesji są rzemiosła o szczególnym potencjale ryzyka, takie jak np. elektrotechnik,
stolarz, montażysta rusztowań. Rzemiosła te są wymienione w Załączniku A niemieckiej Ustawy o rzemiośle (HwO).
Aby móc samodzielnie wykonywać pracę w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji, właściciel firmy musi być wpisany do rejestru rzemieślników.
Do zawodów medycznych zalicza się te zawody, których działalność charakteryzuje się pracą przy pacjencie i z pacjentem. Zawód lekarza weterynarii jest również zaliczany do zawodów medycznych.
Dla wszystkich zawodów medycznych wymagane są ustawowo prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu, np. dla lekarzy, stomatologów, pielęgniarzy i pielęgniarek.
Przegląd wszystkich zawodów medycznych można znaleźć w Federalnym Ministerstwie Zdrowia:
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Praktyczna wyszukiwarka jest specjalnym narzędziem na stronie www.anerkennung-in-deutschland.de. Zawiera ona ważne informacje odnośnie uznawania konkretnych kwalifikacji zawodowych w Niemczech. Za pomocą praktycznej wyszukiwarki kilkoma kliknięciami myszki można przeszukać właściwy organ i otrzymać najważniejsze informacje odnośnie profilu zawodowego porównywalnego zawodu niemieckiego, postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, o wymaganych dokumentach, kosztach postepowania oraz innych szczegółach dotyczących zawodu.
Zezwolenie to jest udzielonym przez właściwy, oficjalny organ pozwoleniem na wykonywanie zawodu i/lub używanie określonego Berufsbezeichnung. Zezwolenie na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest koniecznie niezbędne w niektórych zawodach. Wniosek o zezwolenie na wykonywanie zawodu należy złożyć przed podjęciem wykonywania zawodu i uzyskać pozytywną decyzję, aby móc pracować w tym zawodzie.
W przypadku lekarza lub lekarki zezwoleniem na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest np. prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu. Pielęgniarka lub pielęgniarz składają wniosek o używanie tytułu zawodowego. W niektórych zawodach rzemieślniczych konieczny jest wpis do rejestru rzemieślników. Dotyczy to zawodów w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji. Tylko wtedy można używać tytułu mistrza rzemiosła i otworzyć firmę rzemieślniczą.
Informacje na temat, czy do wykonywania danego zawodu konieczne jest zezwolenie na wykonywanie zawodu, można uzyskać we właściwym organie.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Niemiecki: Duale Berufsausbildung
Także: system dualny
patrz kształcenie zawodowe
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Do zawodów medycznych zalicza się te zawody, których działalność charakteryzuje się pracą przy pacjencie i z pacjentem. Zawód lekarza weterynarii jest również zaliczany do zawodów medycznych.
Dla wszystkich zawodów medycznych wymagane są ustawowo prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu, np. dla lekarzy, stomatologów, pielęgniarzy i pielęgniarek.
Przegląd wszystkich zawodów medycznych można znaleźć w Federalnym Ministerstwie Zdrowia:
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Prawo do wykonywania zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki prawu do wykonywania zawodu można pracować w Niemczech w zawodzie medycznym wymagającym kształcenia akademickiego na stałe i bez ograniczeń, np. jako lekarz, lekarka lub jako farmaceuta, farmaceutka w aptece.
Pozwolenie na wykonywanie zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki pozwoleniu na wykonywanie zawodu można pracować w Niemczech np. w zawodzie medycznym.
W przypadku zawodów medycznych wymagających kształcenia akademickiego pozwolenie na wykonywanie zawodu jest w przeciwieństwie do Approbation tymczasowe, ograniczone w czasie i zawiera zwykle inne ograniczenia.
Jeżeli np. w trakcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych prawa do wykonywania zawodu prawa do wykonywania zawodu jako lekarz lub lekarka i konieczny jest jeszcze egzamin sprawdzający poziom wiedzy, być może otrzymają Państwo w międzyczasie pozwolenie na wykonywanie zawodu.
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
W branży rzemieślniczej osoby wykonują zawody, w których główną rolę odgrywa rzemiosło. Jest około 130 zawodów rzemieślniczych. Są wśród nich piekarz, fryzjer, zegarmistrz, elektrotechnik i fotograf.
Kształcenie w rzemiośle kończy się po 3 do 3,5 roku egzaminem czeladniczym. Następnie istnieje możliwość dalszego kształcenia na mistrza rzemiosła.
Osoby z zawodem rzemieślniczym mogą pracować samodzielnie. Oznacza to: mogą oni prowadzić własny zakład rzemieślniczy.
W rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji trzeba być mistrzem rzemiosła. Dotyczy to także przypadku posiadania równoważnych zagranicznych kwalifikacji zawodowych (postępowania w sprawie uznania kwalifikacji). Ponadto należy wpisać się najpierw do rejestru rzemieślników. Wymagania te są regulowane w Ustawie o rzemiośle.
Możliwe jest również prowadzenie zakładu rzemieślniczego w rzemiośle nie wymagającym uzyskania koncesji i działalności gospodarczej podobnej do rzemiosła. W tym celu należy wpisać się najpierw do wykazu lub zgłosić działalność gospodarczą w biurze ewidencji działalności gospodarczej. Uznanie nie jest tu konieczne.
Działalności gospodarcze nie wymagające uzyskania koncesji oraz podobne do rzemiosła są wymienione w Ustawie o rzemiośle w załączniku B.
Oba warunki dotyczą również osób z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecka Ustawa o rzemiośle
Załącznik B do Ustawy o rzemiośle
Także: państwo pochodzenia, ojczyzna
Kraj, z którego pochodzi osoba. Zazwyczaj osoba ta posiada również obywatelstwo tego kraju.
Państwo członkowskie pochodzenia oznacza kraj pochodzenia osoby w obrębie Unii Europejskiej (UE).
Obywatele UE mają prawo do opuszczenia swojego kraj pochodzenia oraz wjazdu i pobytu w innym kraju UE.
Podstawą tego jest Dyrektywa UE 2004/38/WE, zgodnie z którą obywatele UE korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i wyboru miejsca zamieszkania w UE.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Niemiecki: Standortberatung, StandortvermerkTakże: Nota doradztwa lokalizacyjnego [Standortberatungsvermerk],
Nota doradcza [Beratungsvermerk],
Dowód lokalizacji [Standortnachweis],
Dowód doradztwa [Beratungsnachweis]
Specjaliści za granicą mogą uzyskać poradę, gdzie są potrzebni w Niemczech. Centralne Biuro Obsługi ds. Uznawalności kwalifikacji zawodowych prowadzi doradztwo lokalizacyjne. Pomaga znaleźć odpowiednie miejsce pracy (miasto lub kraj związkowy), a tym samym właściwy organ do przeprowadzenia postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych. Treść i wynik doradztwa dokumentowane są w nocie lokalizacyjnej. Nota lokalizacyjna potwierdza właściwemu organowi, że dana osoba chce pracować w wymienionym kraju związkowym.
Nota lokalizacyjna nie jest obowiązkowa przy składaniu wniosku o uznanie, ale jest bardzo pomocna:
Uwaga: Osoby z krajów trzecich mogą również w inny sposób udokumentować, że chcą pracować w Niemczech. W tym celu przejdź do strony „Dokumenty do wniosku”.
Państwa Unii Europejskiej (UE) i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Szwajcaria.
Państwami członkowskimi UE są: Belgia, Bułgaria, Dania, Niemcy, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry, Cypr.
Państwami EOG są wszystkie państwa członkowskie UE oraz Islandia, Liechtenstein, Norwegia.
Szwajcaria uczestniczy w europejskim systemie uznawania kwalifikacji zawodowych na podstawie umów dwustronnych z UE.
Niemiecki: Duale Berufsausbildung
Także: system dualny
patrz kształcenie zawodowe
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Praktyczna wyszukiwarka jest specjalnym narzędziem na stronie www.anerkennung-in-deutschland.de. Zawiera ona ważne informacje odnośnie uznawania konkretnych kwalifikacji zawodowych w Niemczech. Za pomocą praktycznej wyszukiwarki kilkoma kliknięciami myszki można przeszukać właściwy organ i otrzymać najważniejsze informacje odnośnie profilu zawodowego porównywalnego zawodu niemieckiego, postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, o wymaganych dokumentach, kosztach postepowania oraz innych szczegółach dotyczących zawodu.
Niemiecki: Duale Berufsausbildung
Także: system dualny
patrz kształcenie zawodowe
Zakład, w którym odbywa się praktyczna część nauki zawodu w dualnym systemie kształcenia zawodowego.
Szkoła zawodowa to szkoła, w której odbywa się szkolna część nauki w dualnym systemie kształcenia zawodowego.
Istnieją zawody wymagające szkolenia dualnego oraz zawody zdobywane na drodze edukacji szkolnej. Zawód wymagający określonego szkolenia zdobywa się w trakcie kształcenia zawodowego w systemie dualnym lub szkolnym.
Także: Mangelberufe
W Niemczech w niektórych zawodach jest zbyt mało pracowników. Oznacza to: jest zbyt mało osób wykształconych w tych zawodach. Zawody te nazywane są zawodami deficytowymi.
Do zawodów deficytowych należą głównie zawody techniczne oraz niektóre zawody związane ze służbą zdrowia i opieką. Zawody deficytowe znajdują się w wykazie pozytywnym.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Niemiecki: staatlich anerkannt (Bezeichnung)
Istnieje kilka rodzajów uznawania kwalifikacji przez państwo. „Uznany przez państwo" lub „certyfikowany przez państwo" to odpowiednie dodatki do tytułu zawodowego. Są one prawnie chronione. Ten, kto posiada prawo do ich odpowiedniego używania, odbył kształcenie zawodowe, które spełnia określone wymagania. Nie należy tego utożsamiać z pojęciem uznania w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Dodatek może być częścią nazwy zdobytego zawodu, np. po doskonaleniu zawodowym, np. „certyfikowany ekonomista" lub „certyfikowany informatyk”. Jest to wówczas regulowane na drodze prawnej przez przepisy ustawowe i wykonawcze.
Ale może to również oznaczać, że chodzi tutaj o dodatek związany z konkretnymi kwalifikacjami zawodowymi oraz dodatkowymi ograniczeniami prawnymi w tytule zawodowym, na przykład ze względu na przepisy krajowe w krajach związkowych. Przykładem tego są „certyfikowany chemik środków spożywczych” lub „certyfikowana opiekunka osób starszych”.
W zawodach społecznych w oparciu o przepisy krajowe istnieją zawody takie jak np. "uznany przez państwo pracownik socjalny". Dzięki uznaniu państwowemu w niektórych zawodach można wykonywać szczególnie specjalistyczne zadania zawodowe.
Informacji odnośnie regulacji w konkretnym zawodzie udziela właściwy organ. Można je znaleźć w praktycznej wyszukiwarce.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Ustawa o stwierdzaniu zagranicznych kwalifikacji zawodowych istnieje w Niemczech na poziomie federalnym oraz w poszczególnych krajach związkowych. Ustawa ta tworzy za każdym razem Art. 1 uznania o uznawaniu. Jest to podstawowa ustawa dla uznania kwalifikacji zawodowych w Niemczech. Reguluje ona kwalifikacji zawodowych.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
stwierdzania i uznawania kwalifikacji zawodowych zdobytych za granicą". Ustawa o uznawaniu reguluje uznawanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Elementami ustawy o uznawaniu są Elementami ustawy o uznawaniu są Ustawa o stwierdzaniu zagranicznych kwalifikacji zawodowych (BQFG) oraz poprawki do przepisów szczegółowych i rozporządzeń dotyczących zawodów. Dzięki ustawie o uznawaniu od 1 kwietnia 2012 r. osoby posiadające zagraniczne kwalifikacje zawodowe mają powszechne prawo do porównania swoich kwalifikacji z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim.
W Niemczech obowiązuje federalna ustawa u uznawaniu kwalifikacji oraz ustawy u uznawaniu kwalifikacji 16 krajów związkowych.
stwierdzania i uznawania kwalifikacji zawodowych zdobytych za granicą". Ustawa o uznawaniu reguluje uznawanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Elementami ustawy o uznawaniu są Elementami ustawy o uznawaniu są Ustawa o stwierdzaniu zagranicznych kwalifikacji zawodowych (BQFG) oraz poprawki do przepisów szczegółowych i rozporządzeń dotyczących zawodów. Dzięki ustawie o uznawaniu od 1 kwietnia 2012 r. osoby posiadające zagraniczne kwalifikacje zawodowe mają powszechne prawo do porównania swoich kwalifikacji z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim.
W Niemczech obowiązuje federalna ustawa u uznawaniu kwalifikacji oraz ustawy u uznawaniu kwalifikacji 16 krajów związkowych.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Zgodnie z Ustawą o imigracji pracowników wykwalifikowanych za specjalistów uważane są następujące osoby:
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Dyplom doskonalenia zawodowego to dyplom przyznawany po pomyślnym zakończeniu doskonalenia zawodowego.
Dyplom doskonalenia zawodowego potwierdza kwalifikacje zawodowe., które są porównywalne z poziomem kompetencji licencjatu akademickiego lub nawet tytułu mistrzowskiego.
Dyplomami doskonalenia zawodowego są różnorodne tytuły mistrzowskie , np. mistrz rzemieślniczy, mistrz przemysłowy lub mistrz rolnictwa, poza tym doradca specjalistyczny, specjaliści, specjaliści ds. handlu, ekonomii.
Także: kształcenie doskonalące
Celem doskonalenia jest utrzymanie, dostosowanie lub poszerzenie sprawności, wiedzy i umiejętności nabytych podczas kształcenia zawodowego . Umożliwia to rozwój zawodowy. Doskonalenie zawodowe reguluje niemiecka Ustawa o kształceniu zawodowym (BBiG) lub niemiecka Ustawa o rzemiośle (HwO). Treści, cele, wymagania i procedury oraz wymagania egzaminacyjne określają właściwe organy, które również powołują komisje egzaminacyjne. Pomyślne uczestnictwo w doskonaleniu prowadzi do uzyskania dyplomu doskonalenia zawodowego.
Doskonalenie zawodowe w Niemczech opiera się zazwyczaj kształceniu zawodowym. Dostęp jest jednak również
możliwy dzięki odpowiedniemu doświadczeniu zawodowemu.
W branży rzemieślniczej osoby wykonują zawody, w których główną rolę odgrywa rzemiosło. Jest około 130 zawodów rzemieślniczych. Są wśród nich piekarz, fryzjer, zegarmistrz, elektrotechnik i fotograf.
Kształcenie w rzemiośle kończy się po 3 do 3,5 roku egzaminem czeladniczym. Następnie istnieje możliwość dalszego kształcenia na mistrza rzemiosła.
Osoby z zawodem rzemieślniczym mogą pracować samodzielnie. Oznacza to: mogą oni prowadzić własny zakład rzemieślniczy.
W rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji trzeba być mistrzem rzemiosła. Dotyczy to także przypadku posiadania równoważnych zagranicznych kwalifikacji zawodowych (postępowania w sprawie uznania kwalifikacji). Ponadto należy wpisać się najpierw do rejestru rzemieślników. Wymagania te są regulowane w Ustawie o rzemiośle.
Możliwe jest również prowadzenie zakładu rzemieślniczego w rzemiośle nie wymagającym uzyskania koncesji i działalności gospodarczej podobnej do rzemiosła. W tym celu należy wpisać się najpierw do wykazu lub zgłosić działalność gospodarczą w biurze ewidencji działalności gospodarczej. Uznanie nie jest tu konieczne.
Działalności gospodarcze nie wymagające uzyskania koncesji oraz podobne do rzemiosła są wymienione w Ustawie o rzemiośle w załączniku B.
Oba warunki dotyczą również osób z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecka Ustawa o rzemiośle
Załącznik B do Ustawy o rzemiośle
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także: państwo pochodzenia, ojczyzna
Kraj, z którego pochodzi osoba. Zazwyczaj osoba ta posiada również obywatelstwo tego kraju.
W przypadku zawodów nieregulowanych państwo nie stawia określonych wymagań. Oznacza to, że nie ma żadnych zezwoleń na wykonywanie zawodu, które byłyby konieczne, aby pracować w zawodzie. Na przykład w Niemczech wszystkie zawody oparte na kształceniu zawodowym w systemie dualnym nie są regulowane. Uznanie nie jest warunkiem koniecznym do wykonywania pracy w takim zawodzie.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także: następny wniosek
Ponowny wniosek jest powtórnym wnioskiem o uznanie składanym po szkoleniu dostosowawczym. Właściwy organ bada wówczas ponownie, czy szkolenie dostosowawcze były w stanie wyrównać istotne różnice wynikające z decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych. Jeżeli tak, otrzymuje się pełne uznanie.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Niemiecki: Duale Berufsausbildung
Także: system dualny
patrz kształcenie zawodowe
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Istnieją zawody wymagające szkolenia dualnego oraz zawody zdobywane na drodze edukacji szkolnej. Zawód wymagający określonego szkolenia zdobywa się w trakcie kształcenia zawodowego w systemie dualnym lub szkolnym.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
W branży rzemieślniczej osoby wykonują zawody, w których główną rolę odgrywa rzemiosło. Jest około 130 zawodów rzemieślniczych. Są wśród nich piekarz, fryzjer, zegarmistrz, elektrotechnik i fotograf.
Kształcenie w rzemiośle kończy się po 3 do 3,5 roku egzaminem czeladniczym. Następnie istnieje możliwość dalszego kształcenia na mistrza rzemiosła.
Osoby z zawodem rzemieślniczym mogą pracować samodzielnie. Oznacza to: mogą oni prowadzić własny zakład rzemieślniczy.
W rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji trzeba być mistrzem rzemiosła. Dotyczy to także przypadku posiadania równoważnych zagranicznych kwalifikacji zawodowych (postępowania w sprawie uznania kwalifikacji). Ponadto należy wpisać się najpierw do rejestru rzemieślników. Wymagania te są regulowane w Ustawie o rzemiośle.
Możliwe jest również prowadzenie zakładu rzemieślniczego w rzemiośle nie wymagającym uzyskania koncesji i działalności gospodarczej podobnej do rzemiosła. W tym celu należy wpisać się najpierw do wykazu lub zgłosić działalność gospodarczą w biurze ewidencji działalności gospodarczej. Uznanie nie jest tu konieczne.
Działalności gospodarcze nie wymagające uzyskania koncesji oraz podobne do rzemiosła są wymienione w Ustawie o rzemiośle w załączniku B.
Oba warunki dotyczą również osób z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecka Ustawa o rzemiośle
Załącznik B do Ustawy o rzemiośle
Wiele zawodów to tak zwane wolne zawody. Są to zawody, które z mocy prawa wymagają specjalnych kwalifikacji lub w których pracuje się naukowo lub artystycznie. Do wolnych zawodów należą na przykład lekarze, prawnicy, doradcy podatkowi, architekci, dziennikarze i fizjoterapeuci.
Osoby wykonujące wolny zawód oferują swoje usługi lub pracują dla innych ludzi za pieniądze. Z reguły pracują one niezależnie i samodzielnie. Oznacza to, że nie mają pracodawcy.
Wolne zawody nie są działalnością gospodarczą. Wiele wolnych zawodów wymaga uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Swoboda osiedlania się jest dla obywateli Unii Europejskiej (UE) prawem do osiedlenia się w innym kraju UE. Swoboda wykonywania zawodu oznacza prowadzenie własnej działalności gospodarcze handlowej, rzemieślniczej lub w wolnym zawodzie.
Wykonywanie zawodu w Niemczech w zawodzie regulowanym , np. jako lekarz jest jednak możliwe tylko po uznaniu kwalifikacji zawodowych.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
W branży rzemieślniczej osoby wykonują zawody, w których główną rolę odgrywa rzemiosło. Jest około 130 zawodów rzemieślniczych. Są wśród nich piekarz, fryzjer, zegarmistrz, elektrotechnik i fotograf.
Kształcenie w rzemiośle kończy się po 3 do 3,5 roku egzaminem czeladniczym. Następnie istnieje możliwość dalszego kształcenia na mistrza rzemiosła.
Osoby z zawodem rzemieślniczym mogą pracować samodzielnie. Oznacza to: mogą oni prowadzić własny zakład rzemieślniczy.
W rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji trzeba być mistrzem rzemiosła. Dotyczy to także przypadku posiadania równoważnych zagranicznych kwalifikacji zawodowych (postępowania w sprawie uznania kwalifikacji). Ponadto należy wpisać się najpierw do rejestru rzemieślników. Wymagania te są regulowane w Ustawie o rzemiośle.
Możliwe jest również prowadzenie zakładu rzemieślniczego w rzemiośle nie wymagającym uzyskania koncesji i działalności gospodarczej podobnej do rzemiosła. W tym celu należy wpisać się najpierw do wykazu lub zgłosić działalność gospodarczą w biurze ewidencji działalności gospodarczej. Uznanie nie jest tu konieczne.
Działalności gospodarcze nie wymagające uzyskania koncesji oraz podobne do rzemiosła są wymienione w Ustawie o rzemiośle w załączniku B.
Oba warunki dotyczą również osób z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecka Ustawa o rzemiośle
Załącznik B do Ustawy o rzemiośle
Wiele zawodów to tak zwane wolne zawody. Są to zawody, które z mocy prawa wymagają specjalnych kwalifikacji lub w których pracuje się naukowo lub artystycznie. Do wolnych zawodów należą na przykład lekarze, prawnicy, doradcy podatkowi, architekci, dziennikarze i fizjoterapeuci.
Osoby wykonujące wolny zawód oferują swoje usługi lub pracują dla innych ludzi za pieniądze. Z reguły pracują one niezależnie i samodzielnie. Oznacza to, że nie mają pracodawcy.
Wolne zawody nie są działalnością gospodarczą. Wiele wolnych zawodów wymaga uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Na podstawie swobody świadczenia usług w Unii Europejskiej (EU), w przypadku legalnego osiedlenia w UE oraz okazjonalnego i tymczasowego tylko oferowania swoich usług w Niemczech, nie jest zazwyczaj potrzebne uznanie kwalifikacji zawodowych. Należy jednak zgłosić swoją działalność na piśmie we właściwym organie.
Niemiecki: Befähigungsnachweis
Także: świadectwem kwalifikacji [Sachkundenachweis]
Dla niektórych rodzajów działalności samodzielnej i działalności gospodarczej ważne jest, co następuje: osoba ta musi posiadać wiedzę specjalistyczną lub zdolność do wykonywania określonych czynności. Musi ona przedstawić pisemny dowód swojej wiedzy fachowej lub kompetencji. Dopiero wtedy osoba ta otrzymuje pozwolenie na wykonywanie określonych czynności w zawodzie. Dokument z tym pozwoleniem nazywany jest dokumentem potwierdzającym kwalifikacje lub świadectwem kwalifikacji.
Dla uzyskania dokumentu potwierdzającego kwalifikacje istnieje specjalne szkolenie teoretyczne i praktyczne. Często zdarza się również egzamin (np. egzamin z wiedzy specjalistycznej). Następnie osoba otrzymuje dokument potwierdzający kwalifikacje lub świadectwo kwalifikacji jako oficjalny dokument. W przypadku niektórych czynności osoba ta musi również udowodnić, że jest zdrowotnym lub osobistym. Dotyczy to na przykład strażniczki, agenta ubezpieczeniowego lub instruktorki nauki jazdy.
Dana osoba mogła również nabyć wiedzę fachową w swoim zawodzie. Wówczas wykształcenie zawodowe liczy się tak samo jak dokument potwierdzający kwalifikacje lub świadectwo kwalifikacji.Jest to możliwe również w przypadku posiadania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Właściwy organ sprawdzi, czy zagraniczne kwalifikacje zawodowe zostaną uznane do celów wydania dokumentu potwierdzającego kwalifikacje lub świadectwa kwalifikacji.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
Trening i poszerzanie własnych umiejętności i wiedzy po uzyskaniu wykształcenia. Istnieją następujące formy kształcenia ustawicznego wykształcenia. Istnieją następujące formy kształcenia ustawicznego:
Kształcenie ustawiczne zawodowe obejmuje kursy pogłębiające i uzupełniające wiedzę zawodową. Uczenie się w ramach ustawicznego kształcenia zawodowego ma charakter formalny, poza formalny lub nieformalny.
Terminy „doskonalenie zawodowe" i „kształcenie ustawiczne" są często używane synonimicznie w kontekście zawodowym. W praktyce rozróżnia się następujące rodzaje ustawicznego kształcenia zawodowego:
Po zakończeniu kształcenia konieczne może być przystąpienie do egzaminu. Po zakończeniu kształcenia otrzymuje się z reguły dowód uczestnictwa lub zdania egzaminu. Dowody te nazywane są np. zaświadczeniem o uczestnictwie, certyfikatem lub świadectwem.
Dowody te pomagają w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji. Wynika to z faktu, że często umożliwia to wyrównanie istotnych różnic między zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi a niemieckim zawodem porównywalnym.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Także:
decyzja o równoważności,
decyzja,
decyzja o równoważności,
decyzja o stwierdzeniu równoważności,
czy też zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji
Decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych jest prawnie wiążącym pismem, w którym właściwy organ informuje Państwa o wyniku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
W przypadku pełnego uznania decyzją o uznaniu może być również prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu , pozwolenie na posługiwanie się tytułem zawodowym lub zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji przez państwo.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także: badanie braków
Badanie umiejętności jest formą środka wyrównawczego dla obywateli państw UE/EOG/Szwajcarii.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać z badania umiejętności. Badanie umiejętności odnosi się przy tym tylko do tych treści, które warunkują wykonywanie danego zawodu w Niemczech, a które nie zostały udokumentowane w dokumentach. Badanie umiejętności uwzględnia posiadane już kwalifikacje zawodowe.
Egzamin sprawdzający poziom wiedzy jest potencjalnym środkiem wyrównawczym dla osób z państw trzecich. Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można złożyć egzamin sprawdzający poziom wiedzy. Egzamin sprawdzający poziom wiedzy
przeprowadza właściwy organ . Egzamin sprawdzający poziom wiedzy odwołuje się do treści niemieckiego państwowego egzaminu dyplomowego. Nie oznacza to, że egzamin odpowiada zakresowi egzaminu państwowego. Może jednak zweryfikować całą treść egzaminu dyplomowego.
Także: następny wniosek
Ponowny wniosek jest powtórnym wnioskiem o uznanie składanym po szkoleniu dostosowawczym. Właściwy organ bada wówczas ponownie, czy szkolenie dostosowawcze były w stanie wyrównać istotne różnice wynikające z decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych. Jeżeli tak, otrzymuje się pełne uznanie.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Staż adaptacyjny jest środkiem wyrównawczym w obszarze zawodów regulowanych. Dzięki pomyślnemu uczestnictwu w stażu adaptacyjnym można zniwelować istotne różnice w stosunku do porównywalnego zawodu niemieckiego. Staż adaptacyjny jest praktycznym wykonywaniem danego zawodu regulowanego pod nadzorem wykwalifikowanego specjalisty w zawodzie, np. pielęgniarki w szpitalu. Ewentualnie może to być związane z dodatkowym szkoleniem. Czas trwania stażu adaptacyjnego zależy od istotnych różnic , które zostały stwierdzone w decyzji o uznaniu. Staż adaptacyjny trwa maksymalnie 3 lata. Po pomyślnym zakończeniu stażu adaptacyjnego, można uzyskać pełne uznanie.
Zawody służby zdrowia to zawody, które w najszerszym znaczeniu mają związek ze zdrowiem. Należą do nich zawody akademickie i nieakademickie, takie jak np. optyk lub technik dentystyczny. Częścią zawodów związanych ze służbą zdrowia są zawody medyczne.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
W branży rzemieślniczej osoby wykonują zawody, w których główną rolę odgrywa rzemiosło. Jest około 130 zawodów rzemieślniczych. Są wśród nich piekarz, fryzjer, zegarmistrz, elektrotechnik i fotograf.
Kształcenie w rzemiośle kończy się po 3 do 3,5 roku egzaminem czeladniczym. Następnie istnieje możliwość dalszego kształcenia na mistrza rzemiosła.
Osoby z zawodem rzemieślniczym mogą pracować samodzielnie. Oznacza to: mogą oni prowadzić własny zakład rzemieślniczy.
W rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji trzeba być mistrzem rzemiosła. Dotyczy to także przypadku posiadania równoważnych zagranicznych kwalifikacji zawodowych (postępowania w sprawie uznania kwalifikacji). Ponadto należy wpisać się najpierw do rejestru rzemieślników. Wymagania te są regulowane w Ustawie o rzemiośle.
Możliwe jest również prowadzenie zakładu rzemieślniczego w rzemiośle nie wymagającym uzyskania koncesji i działalności gospodarczej podobnej do rzemiosła. W tym celu należy wpisać się najpierw do wykazu lub zgłosić działalność gospodarczą w biurze ewidencji działalności gospodarczej. Uznanie nie jest tu konieczne.
Działalności gospodarcze nie wymagające uzyskania koncesji oraz podobne do rzemiosła są wymienione w Ustawie o rzemiośle w załączniku B.
Oba warunki dotyczą również osób z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecka Ustawa o rzemiośle
Załącznik B do Ustawy o rzemiośle
Aby samodzielnie wykonywać w Niemczech rzemiosło wymagające uzyskania koncesji wymagany jest wpis do rejestru rzemieślników. Rejestr rzemieślników jest wykazem prowadzonym przez Izby Rzemieślnicze (HWKs). Wpisany do rejestru rzemieślników właściciel zakładu, osoba z tytułem mistrzowskim rzemiosle wymagającym uzyskania koncesji, otrzymuje „kartę rzemieślniczą“. Osoba z tytułem mistrzowskim w rzemiośle posiadająca dyplom doskonalenia zawodowego , który nie pochodzi z Niemiec, może zwrócić się
w Niemczech o jego uznanie. Uznanie uprawnia do wpisu do rejestru rzemieślników. Nie otrzymuje się jednak tytułu mistrzowskiego.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
Także: kwalifikacje mistrzowskie
Tytuł mistrzowski to określenie dyplomu doskonalenia zawodowego zdobytego na podstawie doskonalenia
zawodowego Mistrzowie posiadają kwalifikacje na wyższe stanowiska w zakładach i firmach lub w obszarze kierowania
przedsiębiorstwem.
Istnieją formy doskonalenia w celu uzyskania tytułu mistrza w różnych zawodach. Z reguły doskonalenie w celu uzyskania
tytułu mistrza opiera się na ukończonym kształceniu zawodowym. Ewentualnie można posiadać również wystarczające doświadczenie zawodowe lub posiadając dyplom ukończenia studiów wyższych odbyć doskonalenie. To, czy jest to możliwe, zależy zawsze od uwarunkowań prawnych danego zawodu.
Tytuł mistrzowski w rzemiośle zalicza się np. do dyplomów doskonalenia zawodowego. Istnieją jednak również mistrzowie w przemyśle, rolnictwie i innych dziedzinach zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: Gleichwertigkeitsprüfung
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, czy kwalifikacje zawodowe osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim. Dlatego badanie to nazywane jest badaniem równoważności. Właściwy organ wymaga do badania świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania kwalifikacji zawodowych.
Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Udokumentowane zakończenie kształcenia zawodowego. Dyplom zawodowy uzyskuje się składając pomyślnie egzamin państwowy lub egzamin uznawany przez państwo.
Także: kształcenie doskonalące
Celem doskonalenia jest utrzymanie, dostosowanie lub poszerzenie sprawności, wiedzy i umiejętności nabytych podczas kształcenia zawodowego . Umożliwia to rozwój zawodowy. Doskonalenie zawodowe reguluje niemiecka Ustawa o kształceniu zawodowym (BBiG) lub niemiecka Ustawa o rzemiośle (HwO). Treści, cele, wymagania i procedury oraz wymagania egzaminacyjne określają właściwe organy, które również powołują komisje egzaminacyjne. Pomyślne uczestnictwo w doskonaleniu prowadzi do uzyskania dyplomu doskonalenia zawodowego.
Doskonalenie zawodowe w Niemczech opiera się zazwyczaj kształceniu zawodowym. Dostęp jest jednak również
możliwy dzięki odpowiedniemu doświadczeniu zawodowemu.
Także: kwalifikacje mistrzowskie
Tytuł mistrzowski to określenie dyplomu doskonalenia zawodowego zdobytego na podstawie doskonalenia
zawodowego Mistrzowie posiadają kwalifikacje na wyższe stanowiska w zakładach i firmach lub w obszarze kierowania
przedsiębiorstwem.
Istnieją formy doskonalenia w celu uzyskania tytułu mistrza w różnych zawodach. Z reguły doskonalenie w celu uzyskania
tytułu mistrza opiera się na ukończonym kształceniu zawodowym. Ewentualnie można posiadać również wystarczające doświadczenie zawodowe lub posiadając dyplom ukończenia studiów wyższych odbyć doskonalenie. To, czy jest to możliwe, zależy zawsze od uwarunkowań prawnych danego zawodu.
Tytuł mistrzowski w rzemiośle zalicza się np. do dyplomów doskonalenia zawodowego. Istnieją jednak również mistrzowie w przemyśle, rolnictwie i innych dziedzinach zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Aby samodzielnie wykonywać w Niemczech rzemiosło wymagające uzyskania koncesji wymagany jest wpis do rejestru rzemieślników. Rejestr rzemieślników jest wykazem prowadzonym przez Izby Rzemieślnicze (HWKs). Wpisany do rejestru rzemieślników właściciel zakładu, osoba z tytułem mistrzowskim rzemiosle wymagającym uzyskania koncesji, otrzymuje „kartę rzemieślniczą“. Osoba z tytułem mistrzowskim w rzemiośle posiadająca dyplom doskonalenia zawodowego , który nie pochodzi z Niemiec, może zwrócić się
w Niemczech o jego uznanie. Uznanie uprawnia do wpisu do rejestru rzemieślników. Nie otrzymuje się jednak tytułu mistrzowskiego.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Rzemiosłem wymagającym uzyskania koncesji są rzemiosła o szczególnym potencjale ryzyka, takie jak np. elektrotechnik,
stolarz, montażysta rusztowań. Rzemiosła te są wymienione w Załączniku A niemieckiej Ustawy o rzemiośle (HwO).
Aby móc samodzielnie wykonywać pracę w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji, właściciel firmy musi być wpisany do rejestru rzemieślników.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
Aby samodzielnie wykonywać w Niemczech rzemiosło wymagające uzyskania koncesji wymagany jest wpis do rejestru rzemieślników. Rejestr rzemieślników jest wykazem prowadzonym przez Izby Rzemieślnicze (HWKs). Wpisany do rejestru rzemieślników właściciel zakładu, osoba z tytułem mistrzowskim rzemiosle wymagającym uzyskania koncesji, otrzymuje „kartę rzemieślniczą“. Osoba z tytułem mistrzowskim w rzemiośle posiadająca dyplom doskonalenia zawodowego , który nie pochodzi z Niemiec, może zwrócić się
w Niemczech o jego uznanie. Uznanie uprawnia do wpisu do rejestru rzemieślników. Nie otrzymuje się jednak tytułu mistrzowskiego.
Niemiecki: Kammer
Izby są stowarzyszeniami zawodowymi. Przeważnie mają charakter publiczno-prawny i są zorganizowane zgodnie z prawem krajów związkowych. Izby reprezentują interesy swoich członków i wykonują zadania państwowe. Izby udzielają np.t zezwoleń na wykonywanie zawodu i mają wpływ na kształcenie i wytyczne egzaminacyjne. Izby mogą również być właściwymi organami do uznawania kwalifikacji
zawodowych. Izby rzemieślnicze (HWK) są właściwe dla zawodów rzemieślniczych. Izby handlowo-przemysłowe (IHK) są właściwe dla zawodów handlowych, przemysłowotechnicznych i działalności gospodarczych. Za zawody rolnicze, leśne i gospodarstwa domowego odpowiadają ministerstwo rolnictwa lub izby rolnicze.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Rzemiosłem wymagającym uzyskania koncesji są rzemiosła o szczególnym potencjale ryzyka, takie jak np. elektrotechnik,
stolarz, montażysta rusztowań. Rzemiosła te są wymienione w Załączniku A niemieckiej Ustawy o rzemiośle (HwO).
Aby móc samodzielnie wykonywać pracę w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji, właściciel firmy musi być wpisany do rejestru rzemieślników.
W branży rzemieślniczej osoby wykonują zawody, w których główną rolę odgrywa rzemiosło. Jest około 130 zawodów rzemieślniczych. Są wśród nich piekarz, fryzjer, zegarmistrz, elektrotechnik i fotograf.
Kształcenie w rzemiośle kończy się po 3 do 3,5 roku egzaminem czeladniczym. Następnie istnieje możliwość dalszego kształcenia na mistrza rzemiosła.
Osoby z zawodem rzemieślniczym mogą pracować samodzielnie. Oznacza to: mogą oni prowadzić własny zakład rzemieślniczy.
W rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji trzeba być mistrzem rzemiosła. Dotyczy to także przypadku posiadania równoważnych zagranicznych kwalifikacji zawodowych (postępowania w sprawie uznania kwalifikacji). Ponadto należy wpisać się najpierw do rejestru rzemieślników. Wymagania te są regulowane w Ustawie o rzemiośle.
Możliwe jest również prowadzenie zakładu rzemieślniczego w rzemiośle nie wymagającym uzyskania koncesji i działalności gospodarczej podobnej do rzemiosła. W tym celu należy wpisać się najpierw do wykazu lub zgłosić działalność gospodarczą w biurze ewidencji działalności gospodarczej. Uznanie nie jest tu konieczne.
Działalności gospodarcze nie wymagające uzyskania koncesji oraz podobne do rzemiosła są wymienione w Ustawie o rzemiośle w załączniku B.
Oba warunki dotyczą również osób z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecka Ustawa o rzemiośle
Załącznik B do Ustawy o rzemiośle
Dyplom doskonalenia zawodowego to dyplom przyznawany po pomyślnym zakończeniu doskonalenia zawodowego.
Dyplom doskonalenia zawodowego potwierdza kwalifikacje zawodowe., które są porównywalne z poziomem kompetencji licencjatu akademickiego lub nawet tytułu mistrzowskiego.
Dyplomami doskonalenia zawodowego są różnorodne tytuły mistrzowskie , np. mistrz rzemieślniczy, mistrz przemysłowy lub mistrz rolnictwa, poza tym doradca specjalistyczny, specjaliści, specjaliści ds. handlu, ekonomii.
Także: kwalifikacje mistrzowskie
Tytuł mistrzowski to określenie dyplomu doskonalenia zawodowego zdobytego na podstawie doskonalenia
zawodowego Mistrzowie posiadają kwalifikacje na wyższe stanowiska w zakładach i firmach lub w obszarze kierowania
przedsiębiorstwem.
Istnieją formy doskonalenia w celu uzyskania tytułu mistrza w różnych zawodach. Z reguły doskonalenie w celu uzyskania
tytułu mistrza opiera się na ukończonym kształceniu zawodowym. Ewentualnie można posiadać również wystarczające doświadczenie zawodowe lub posiadając dyplom ukończenia studiów wyższych odbyć doskonalenie. To, czy jest to możliwe, zależy zawsze od uwarunkowań prawnych danego zawodu.
Tytuł mistrzowski w rzemiośle zalicza się np. do dyplomów doskonalenia zawodowego. Istnieją jednak również mistrzowie w przemyśle, rolnictwie i innych dziedzinach zawodowych.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Także: policyjne zaświadczenie o niekaralności
Zaświadczenie o niekaralności jest urzędowym poświadczeniem w Niemczech. Zawiera ono dotychczas zarejestrowane uprzednio odbyte kary danej osoby. Zaświadczenie o niekaralności wystawiane jest na wniosek każdej osoby powyżej 14 roku życia. Wniosek składa się zwykle w miejscowym urzędzie gminy głównego miejsca zamieszkania, jeżeli osoba już mieszka w Niemczech. W przypadku niezamieszkiwania w Niemczech, odpowiedzialne są za to niemieckie przedstawicielstwa dyplomatyczne.
Porównywalne dokumenty są zwykle wydawane również dla swoich obywateli w innych krajach.
Państwa Unii Europejskiej (UE) i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Szwajcaria.
Państwami członkowskimi UE są: Belgia, Bułgaria, Dania, Niemcy, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry, Cypr.
Państwami EOG są wszystkie państwa członkowskie UE oraz Islandia, Liechtenstein, Norwegia.
Szwajcaria uczestniczy w europejskim systemie uznawania kwalifikacji zawodowych na podstawie umów dwustronnych z UE.
Także: państwo pochodzenia, ojczyzna
Kraj, z którego pochodzi osoba. Zazwyczaj osoba ta posiada również obywatelstwo tego kraju.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także: kształcenie doskonalące
Celem doskonalenia jest utrzymanie, dostosowanie lub poszerzenie sprawności, wiedzy i umiejętności nabytych podczas kształcenia zawodowego . Umożliwia to rozwój zawodowy. Doskonalenie zawodowe reguluje niemiecka Ustawa o kształceniu zawodowym (BBiG) lub niemiecka Ustawa o rzemiośle (HwO). Treści, cele, wymagania i procedury oraz wymagania egzaminacyjne określają właściwe organy, które również powołują komisje egzaminacyjne. Pomyślne uczestnictwo w doskonaleniu prowadzi do uzyskania dyplomu doskonalenia zawodowego.
Doskonalenie zawodowe w Niemczech opiera się zazwyczaj kształceniu zawodowym. Dostęp jest jednak również
możliwy dzięki odpowiedniemu doświadczeniu zawodowemu.
Praktyczna wyszukiwarka jest specjalnym narzędziem na stronie www.anerkennung-in-deutschland.de. Zawiera ona ważne informacje odnośnie uznawania konkretnych kwalifikacji zawodowych w Niemczech. Za pomocą praktycznej wyszukiwarki kilkoma kliknięciami myszki można przeszukać właściwy organ i otrzymać najważniejsze informacje odnośnie profilu zawodowego porównywalnego zawodu niemieckiego, postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, o wymaganych dokumentach, kosztach postepowania oraz innych szczegółach dotyczących zawodu.
Zezwolenie to jest udzielonym przez właściwy, oficjalny organ pozwoleniem na wykonywanie zawodu i/lub używanie określonego Berufsbezeichnung. Zezwolenie na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest koniecznie niezbędne w niektórych zawodach. Wniosek o zezwolenie na wykonywanie zawodu należy złożyć przed podjęciem wykonywania zawodu i uzyskać pozytywną decyzję, aby móc pracować w tym zawodzie.
W przypadku lekarza lub lekarki zezwoleniem na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest np. prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu. Pielęgniarka lub pielęgniarz składają wniosek o używanie tytułu zawodowego. W niektórych zawodach rzemieślniczych konieczny jest wpis do rejestru rzemieślników. Dotyczy to zawodów w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji. Tylko wtedy można używać tytułu mistrza rzemiosła i otworzyć firmę rzemieślniczą.
Informacje na temat, czy do wykonywania danego zawodu konieczne jest zezwolenie na wykonywanie zawodu, można uzyskać we właściwym organie.
Do zawodów medycznych zalicza się te zawody, których działalność charakteryzuje się pracą przy pacjencie i z pacjentem. Zawód lekarza weterynarii jest również zaliczany do zawodów medycznych.
Dla wszystkich zawodów medycznych wymagane są ustawowo prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu, np. dla lekarzy, stomatologów, pielęgniarzy i pielęgniarek.
Przegląd wszystkich zawodów medycznych można znaleźć w Federalnym Ministerstwie Zdrowia:
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Koszty postępowania to opłaty pobierane przez właściwy organ za postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, które należy uiścić.
Możliwe jest, że oprócz kosztów postępowania powstaną dodatkowe koszty, np. za tłumaczenia, poświadczenia dokumentów. Informacje o możliwości wsparcia finansowego można znaleźć na stronie "Możliwości finansowania".
Zezwolenie to jest udzielonym przez właściwy, oficjalny organ pozwoleniem na wykonywanie zawodu i/lub używanie określonego Berufsbezeichnung. Zezwolenie na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest koniecznie niezbędne w niektórych zawodach. Wniosek o zezwolenie na wykonywanie zawodu należy złożyć przed podjęciem wykonywania zawodu i uzyskać pozytywną decyzję, aby móc pracować w tym zawodzie.
W przypadku lekarza lub lekarki zezwoleniem na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest np. prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu. Pielęgniarka lub pielęgniarz składają wniosek o używanie tytułu zawodowego. W niektórych zawodach rzemieślniczych konieczny jest wpis do rejestru rzemieślników. Dotyczy to zawodów w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji. Tylko wtedy można używać tytułu mistrza rzemiosła i otworzyć firmę rzemieślniczą.
Informacje na temat, czy do wykonywania danego zawodu konieczne jest zezwolenie na wykonywanie zawodu, można uzyskać we właściwym organie.
Do zawodów medycznych zalicza się te zawody, których działalność charakteryzuje się pracą przy pacjencie i z pacjentem. Zawód lekarza weterynarii jest również zaliczany do zawodów medycznych.
Dla wszystkich zawodów medycznych wymagane są ustawowo prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu, np. dla lekarzy, stomatologów, pielęgniarzy i pielęgniarek.
Przegląd wszystkich zawodów medycznych można znaleźć w Federalnym Ministerstwie Zdrowia:
Prawo do wykonywania zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki prawu do wykonywania zawodu można pracować w Niemczech w zawodzie medycznym wymagającym kształcenia akademickiego na stałe i bez ograniczeń, np. jako lekarz, lekarka lub jako farmaceuta, farmaceutka w aptece.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Po niemiecku: Aufenthaltstitel
Obywatele państw trzecich potrzebują państwowego pozwolenia na wjazd i pobyt w Niemczech. To pozwolenie jest nazywane: uprawnieniem do pobytu.
Istnieją 3 ograniczone czasowo uprawnienia do pobytu:
Istnieją 2 nieograniczone czasowo uprawnienia do pobytu:
W Niemczech wniosek o wydanie uprawnienia do pobytu składa się w Urzędzie ds. cudzoziemców. Za granicą wniosek o wydanie uprawnienia do pobytu składa się w niemieckim przedstawicielstwie dyplomatycznym za granicą.
Dalsze informacje można uzyskać w Federalnym Urzędzie ds. Migracji i Uchodźców (BAMF).
Informacje dotyczące wjazdu osób z państw trzecich
Informacje odnośnie prawa do pobytu
Obywatele UE i EOG nie potrzebują uprawnienia do pobytu. Obywatele Szwajcarii muszą zgłosić swój pobyt w Niemczech.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Państwa Unii Europejskiej (UE) i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Szwajcaria.
Państwami członkowskimi UE są: Belgia, Bułgaria, Dania, Niemcy, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry, Cypr.
Państwami EOG są wszystkie państwa członkowskie UE oraz Islandia, Liechtenstein, Norwegia.
Szwajcaria uczestniczy w europejskim systemie uznawania kwalifikacji zawodowych na podstawie umów dwustronnych z UE.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także:
decyzja o równoważności,
decyzja,
decyzja o równoważności,
decyzja o stwierdzeniu równoważności,
czy też zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji
Decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych jest prawnie wiążącym pismem, w którym właściwy organ informuje Państwa o wyniku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
W przypadku pełnego uznania decyzją o uznaniu może być również prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu , pozwolenie na posługiwanie się tytułem zawodowym lub zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji przez państwo.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Dzięki szkoleniu dostosowawczemu można zrekompensować w zawodach nieregulowanych istotne różnice między posiadanymi przez osobę kwalifikacjami zawodowymi a porównywalnym zawodem niemieckim. W ten sposób można uzyskać pełne uznanie kwalifikacji zawodowych. W tym celu muszą złożyć wniosek do właściwego organu.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Zgodnie z Ustawą o imigracji pracowników wykwalifikowanych za specjalistów uważane są następujące osoby:
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Dzięki szkoleniu dostosowawczemu można zrekompensować w zawodach nieregulowanych istotne różnice między posiadanymi przez osobę kwalifikacjami zawodowymi a porównywalnym zawodem niemieckim. W ten sposób można uzyskać pełne uznanie kwalifikacji zawodowych. W tym celu muszą złożyć wniosek do właściwego organu.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
decyzja o równoważności,
decyzja,
decyzja o równoważności,
decyzja o stwierdzeniu równoważności,
czy też zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji
Decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych jest prawnie wiążącym pismem, w którym właściwy organ informuje Państwa o wyniku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
W przypadku pełnego uznania decyzją o uznaniu może być również prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu , pozwolenie na posługiwanie się tytułem zawodowym lub zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji przez państwo.
Prawo do wykonywania zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki prawu do wykonywania zawodu można pracować w Niemczech w zawodzie medycznym wymagającym kształcenia akademickiego na stałe i bez ograniczeń, np. jako lekarz, lekarka lub jako farmaceuta, farmaceutka w aptece.
Zezwolenie to jest udzielonym przez właściwy, oficjalny organ pozwoleniem na wykonywanie zawodu i/lub używanie określonego Berufsbezeichnung. Zezwolenie na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest koniecznie niezbędne w niektórych zawodach. Wniosek o zezwolenie na wykonywanie zawodu należy złożyć przed podjęciem wykonywania zawodu i uzyskać pozytywną decyzję, aby móc pracować w tym zawodzie.
W przypadku lekarza lub lekarki zezwoleniem na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest np. prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu. Pielęgniarka lub pielęgniarz składają wniosek o używanie tytułu zawodowego. W niektórych zawodach rzemieślniczych konieczny jest wpis do rejestru rzemieślników. Dotyczy to zawodów w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji. Tylko wtedy można używać tytułu mistrza rzemiosła i otworzyć firmę rzemieślniczą.
Informacje na temat, czy do wykonywania danego zawodu konieczne jest zezwolenie na wykonywanie zawodu, można uzyskać we właściwym organie.
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Po niemiecku: Aufenthaltstitel
Obywatele państw trzecich potrzebują państwowego pozwolenia na wjazd i pobyt w Niemczech. To pozwolenie jest nazywane: uprawnieniem do pobytu.
Istnieją 3 ograniczone czasowo uprawnienia do pobytu:
Istnieją 2 nieograniczone czasowo uprawnienia do pobytu:
W Niemczech wniosek o wydanie uprawnienia do pobytu składa się w Urzędzie ds. cudzoziemców. Za granicą wniosek o wydanie uprawnienia do pobytu składa się w niemieckim przedstawicielstwie dyplomatycznym za granicą.
Dalsze informacje można uzyskać w Federalnym Urzędzie ds. Migracji i Uchodźców (BAMF).
Informacje dotyczące wjazdu osób z państw trzecich
Informacje odnośnie prawa do pobytu
Obywatele UE i EOG nie potrzebują uprawnienia do pobytu. Obywatele Szwajcarii muszą zgłosić swój pobyt w Niemczech.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Zgodnie z Ustawą o imigracji pracowników wykwalifikowanych za specjalistów uważane są następujące osoby:
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Zgodnie z Ustawą o imigracji pracowników wykwalifikowanych za specjalistów uważane są następujące osoby:
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Państwa Unii Europejskiej (UE) i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Szwajcaria.
Państwami członkowskimi UE są: Belgia, Bułgaria, Dania, Niemcy, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry, Cypr.
Państwami EOG są wszystkie państwa członkowskie UE oraz Islandia, Liechtenstein, Norwegia.
Szwajcaria uczestniczy w europejskim systemie uznawania kwalifikacji zawodowych na podstawie umów dwustronnych z UE.
Także: państwo pochodzenia, ojczyzna
Kraj, z którego pochodzi osoba. Zazwyczaj osoba ta posiada również obywatelstwo tego kraju.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
W przypadku zawodów nieregulowanych państwo nie stawia określonych wymagań. Oznacza to, że nie ma żadnych zezwoleń na wykonywanie zawodu, które byłyby konieczne, aby pracować w zawodzie. Na przykład w Niemczech wszystkie zawody oparte na kształceniu zawodowym w systemie dualnym nie są regulowane. Uznanie nie jest warunkiem koniecznym do wykonywania pracy w takim zawodzie.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także: Ausbildungsnachweis
Dyplomy, świadectwa egzaminacyjne i inne dokumenty oraz dowody, które dokumentują kwalifikacje zawodowe sądokumentami potwierdzającymi wykształcenie. Dokumenty potwierdzające wykształcenie muszą być wydane przez organ kraju, w którym uzyskano e kwalifikacje zawodowe.
Niemiecki: Befähigungsnachweis
Także: świadectwem kwalifikacji [Sachkundenachweis]
Dla niektórych rodzajów działalności samodzielnej i działalności gospodarczej ważne jest, co następuje: osoba ta musi posiadać wiedzę specjalistyczną lub zdolność do wykonywania określonych czynności. Musi ona przedstawić pisemny dowód swojej wiedzy fachowej lub kompetencji. Dopiero wtedy osoba ta otrzymuje pozwolenie na wykonywanie określonych czynności w zawodzie. Dokument z tym pozwoleniem nazywany jest dokumentem potwierdzającym kwalifikacje lub świadectwem kwalifikacji.
Dla uzyskania dokumentu potwierdzającego kwalifikacje istnieje specjalne szkolenie teoretyczne i praktyczne. Często zdarza się również egzamin (np. egzamin z wiedzy specjalistycznej). Następnie osoba otrzymuje dokument potwierdzający kwalifikacje lub świadectwo kwalifikacji jako oficjalny dokument. W przypadku niektórych czynności osoba ta musi również udowodnić, że jest zdrowotnym lub osobistym. Dotyczy to na przykład strażniczki, agenta ubezpieczeniowego lub instruktorki nauki jazdy.
Dana osoba mogła również nabyć wiedzę fachową w swoim zawodzie. Wówczas wykształcenie zawodowe liczy się tak samo jak dokument potwierdzający kwalifikacje lub świadectwo kwalifikacji.Jest to możliwe również w przypadku posiadania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Właściwy organ sprawdzi, czy zagraniczne kwalifikacje zawodowe zostaną uznane do celów wydania dokumentu potwierdzającego kwalifikacje lub świadectwa kwalifikacji.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
Udokumentowane zakończenie kształcenia zawodowego. Dyplom zawodowy uzyskuje się składając pomyślnie egzamin państwowy lub egzamin uznawany przez państwo.
Dyplom doskonalenia zawodowego to dyplom przyznawany po pomyślnym zakończeniu doskonalenia zawodowego.
Dyplom doskonalenia zawodowego potwierdza kwalifikacje zawodowe., które są porównywalne z poziomem kompetencji licencjatu akademickiego lub nawet tytułu mistrzowskiego.
Dyplomami doskonalenia zawodowego są różnorodne tytuły mistrzowskie , np. mistrz rzemieślniczy, mistrz przemysłowy lub mistrz rolnictwa, poza tym doradca specjalistyczny, specjaliści, specjaliści ds. handlu, ekonomii.
Prawo do wykonywania zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki prawu do wykonywania zawodu można pracować w Niemczech w zawodzie medycznym wymagającym kształcenia akademickiego na stałe i bez ograniczeń, np. jako lekarz, lekarka lub jako farmaceuta, farmaceutka w aptece.
Pozwolenie na wykonywanie zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki pozwoleniu na wykonywanie zawodu można pracować w Niemczech np. w zawodzie medycznym.
W przypadku zawodów medycznych wymagających kształcenia akademickiego pozwolenie na wykonywanie zawodu jest w przeciwieństwie do Approbation tymczasowe, ograniczone w czasie i zawiera zwykle inne ograniczenia.
Jeżeli np. w trakcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych prawa do wykonywania zawodu prawa do wykonywania zawodu jako lekarz lub lekarka i konieczny jest jeszcze egzamin sprawdzający poziom wiedzy, być może otrzymają Państwo w międzyczasie pozwolenie na wykonywanie zawodu.
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
W przypadku zawodów nieregulowanych państwo nie stawia określonych wymagań. Oznacza to, że nie ma żadnych zezwoleń na wykonywanie zawodu, które byłyby konieczne, aby pracować w zawodzie. Na przykład w Niemczech wszystkie zawody oparte na kształceniu zawodowym w systemie dualnym nie są regulowane. Uznanie nie jest warunkiem koniecznym do wykonywania pracy w takim zawodzie.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, które prowadzą do zawodu nieregulowanego , nie ma postępowaniu
w sprawie uznania kwalifikacji ani unzania. Istnieje jednak ocena świadectwa dla zagranicznych dyplomów ukończenia studiów wyższych. Wniosek o ocenę świadectwa można skierować do Centralnego Urzędu ds. Uznawalności Zagranicznego Wykształcenia (ZAB). W ocenie świadectwa opisany zostanie dyplom ukończenia studiów wyższych danej osoby i poświadczone zawodowe i akademickie możliwości posługiwania się nim.
Także: państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych
Kraj, w którym wydano świadectwo ukończenia szkoły dla kwalifikacji zawodowych.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Także: kształcenie doskonalące
Celem doskonalenia jest utrzymanie, dostosowanie lub poszerzenie sprawności, wiedzy i umiejętności nabytych podczas kształcenia zawodowego . Umożliwia to rozwój zawodowy. Doskonalenie zawodowe reguluje niemiecka Ustawa o kształceniu zawodowym (BBiG) lub niemiecka Ustawa o rzemiośle (HwO). Treści, cele, wymagania i procedury oraz wymagania egzaminacyjne określają właściwe organy, które również powołują komisje egzaminacyjne. Pomyślne uczestnictwo w doskonaleniu prowadzi do uzyskania dyplomu doskonalenia zawodowego.
Doskonalenie zawodowe w Niemczech opiera się zazwyczaj kształceniu zawodowym. Dostęp jest jednak również
możliwy dzięki odpowiedniemu doświadczeniu zawodowemu.
Istnieją zawody wymagające szkolenia dualnego oraz zawody zdobywane na drodze edukacji szkolnej. Zawód wymagający określonego szkolenia zdobywa się w trakcie kształcenia zawodowego w systemie dualnym lub szkolnym.
Także: kształcenie doskonalące
Celem doskonalenia jest utrzymanie, dostosowanie lub poszerzenie sprawności, wiedzy i umiejętności nabytych podczas kształcenia zawodowego . Umożliwia to rozwój zawodowy. Doskonalenie zawodowe reguluje niemiecka Ustawa o kształceniu zawodowym (BBiG) lub niemiecka Ustawa o rzemiośle (HwO). Treści, cele, wymagania i procedury oraz wymagania egzaminacyjne określają właściwe organy, które również powołują komisje egzaminacyjne. Pomyślne uczestnictwo w doskonaleniu prowadzi do uzyskania dyplomu doskonalenia zawodowego.
Doskonalenie zawodowe w Niemczech opiera się zazwyczaj kształceniu zawodowym. Dostęp jest jednak również
możliwy dzięki odpowiedniemu doświadczeniu zawodowemu.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych
Kraj, w którym wydano świadectwo ukończenia szkoły dla kwalifikacji zawodowych.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Niemiecki: Übersetzerin oder Übersetzer (öffentlich bestellt/ermächtigt)
Także:
ermächtigte Übersetzerin/ ermächtigter Übersetzer
vereidigte Übersetzerin/vereidigter Übersetzer
beeidigte Übersetzerin/beeidigter Übersetzer
Tłumacze tłumaczą jeden język na inny. Czasami tłumaczenie dokumentów urzędowych wymaga potwierdzenia jego prawidłowości. Następnie dokument taki otrzymuje oficjalne potwierdzenie i podpis. Takie potwierdzenie mogą wystawić w Niemczech tylko tłumacze przysięgli. Mają na to pozwolenie od sądu. W Niemczech tłumacze ci są różnie nazywani. Mogą się nazywać:
Wniosek o uznanie zwykle zawiera dokumenty, które muszą zostać przetłumaczone. Lista tłumaczy pisemnych w Niemczech jest dostępna online w bazie danych tłumaczy ustnych i pisemnych organów wymiaru sprawiedliwości danego kraju związkowego.
Czasami właściwe organy nie zezwalają na wykonywanie tłumaczeń przez tłumacza przysięgłego za granicą! Dlatego też kwestia ta jest ważna przed wysłaniem tłumaczenia do właściwego organu. Czy mogę zlecić tłumaczenie moich dokumentów w kraju pochodzenia?
Ambasady Niemiec w innych krajach udzielają informacji o kontaktach z tłumaczami przysięgłymi za granicą
Baza danych tłumaczy i tłumaczy ustnych
Ambasady niemieckie w innych krajach
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Zgodnie z Ustawą o imigracji pracowników wykwalifikowanych za specjalistów uważane są następujące osoby:
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Zezwolenie to jest udzielonym przez właściwy, oficjalny organ pozwoleniem na wykonywanie zawodu i/lub używanie określonego Berufsbezeichnung. Zezwolenie na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest koniecznie niezbędne w niektórych zawodach. Wniosek o zezwolenie na wykonywanie zawodu należy złożyć przed podjęciem wykonywania zawodu i uzyskać pozytywną decyzję, aby móc pracować w tym zawodzie.
W przypadku lekarza lub lekarki zezwoleniem na wykonywanie zawodu lub używanie określonego tytułu zawodowego jest np. prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu. Pielęgniarka lub pielęgniarz składają wniosek o używanie tytułu zawodowego. W niektórych zawodach rzemieślniczych konieczny jest wpis do rejestru rzemieślników. Dotyczy to zawodów w rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji. Tylko wtedy można używać tytułu mistrza rzemiosła i otworzyć firmę rzemieślniczą.
Informacje na temat, czy do wykonywania danego zawodu konieczne jest zezwolenie na wykonywanie zawodu, można uzyskać we właściwym organie.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także:
decyzja o równoważności,
decyzja,
decyzja o równoważności,
decyzja o stwierdzeniu równoważności,
czy też zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji
Decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych jest prawnie wiążącym pismem, w którym właściwy organ informuje Państwa o wyniku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
W przypadku pełnego uznania decyzją o uznaniu może być również prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu , pozwolenie na posługiwanie się tytułem zawodowym lub zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji przez państwo.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Państwo członkowskie pochodzenia oznacza kraj pochodzenia osoby w obrębie Unii Europejskiej (UE).
Obywatele UE mają prawo do opuszczenia swojego kraj pochodzenia oraz wjazdu i pobytu w innym kraju UE.
Podstawą tego jest Dyrektywa UE 2004/38/WE, zgodnie z którą obywatele UE korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i wyboru miejsca zamieszkania w UE.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Istnieją zawody wymagające szkolenia dualnego oraz zawody zdobywane na drodze edukacji szkolnej. Zawód wymagający określonego szkolenia zdobywa się w trakcie kształcenia zawodowego w systemie dualnym lub szkolnym.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Udokumentowane zakończenie kształcenia zawodowego. Dyplom zawodowy uzyskuje się składając pomyślnie egzamin państwowy lub egzamin uznawany przez państwo.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Udokumentowane zakończenie kształcenia zawodowego. Dyplom zawodowy uzyskuje się składając pomyślnie egzamin państwowy lub egzamin uznawany przez państwo.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Do zawodów medycznych zalicza się te zawody, których działalność charakteryzuje się pracą przy pacjencie i z pacjentem. Zawód lekarza weterynarii jest również zaliczany do zawodów medycznych.
Dla wszystkich zawodów medycznych wymagane są ustawowo prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu, np. dla lekarzy, stomatologów, pielęgniarzy i pielęgniarek.
Przegląd wszystkich zawodów medycznych można znaleźć w Federalnym Ministerstwie Zdrowia:
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
W branży rzemieślniczej osoby wykonują zawody, w których główną rolę odgrywa rzemiosło. Jest około 130 zawodów rzemieślniczych. Są wśród nich piekarz, fryzjer, zegarmistrz, elektrotechnik i fotograf.
Kształcenie w rzemiośle kończy się po 3 do 3,5 roku egzaminem czeladniczym. Następnie istnieje możliwość dalszego kształcenia na mistrza rzemiosła.
Osoby z zawodem rzemieślniczym mogą pracować samodzielnie. Oznacza to: mogą oni prowadzić własny zakład rzemieślniczy.
W rzemiośle wymagającym uzyskania koncesji trzeba być mistrzem rzemiosła. Dotyczy to także przypadku posiadania równoważnych zagranicznych kwalifikacji zawodowych (postępowania w sprawie uznania kwalifikacji). Ponadto należy wpisać się najpierw do rejestru rzemieślników. Wymagania te są regulowane w Ustawie o rzemiośle.
Możliwe jest również prowadzenie zakładu rzemieślniczego w rzemiośle nie wymagającym uzyskania koncesji i działalności gospodarczej podobnej do rzemiosła. W tym celu należy wpisać się najpierw do wykazu lub zgłosić działalność gospodarczą w biurze ewidencji działalności gospodarczej. Uznanie nie jest tu konieczne.
Działalności gospodarcze nie wymagające uzyskania koncesji oraz podobne do rzemiosła są wymienione w Ustawie o rzemiośle w załączniku B.
Oba warunki dotyczą również osób z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Niemiecka Ustawa o rzemiośle
Załącznik B do Ustawy o rzemiośle
Chcąc prowadzić w Niemczech działalność gospodarczą, należy zarejestrować działalność w Urzędzie ds. Działalności Gospodarczej. Otrzymuje się wówczas oficjalne zaświadczenie, „wpis do rejestru działalności gospodarczej”.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Wiele zawodów to tak zwane wolne zawody. Są to zawody, które z mocy prawa wymagają specjalnych kwalifikacji lub w których pracuje się naukowo lub artystycznie. Do wolnych zawodów należą na przykład lekarze, prawnicy, doradcy podatkowi, architekci, dziennikarze i fizjoterapeuci.
Osoby wykonujące wolny zawód oferują swoje usługi lub pracują dla innych ludzi za pieniądze. Z reguły pracują one niezależnie i samodzielnie. Oznacza to, że nie mają pracodawcy.
Wolne zawody nie są działalnością gospodarczą. Wiele wolnych zawodów wymaga uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Trening i poszerzanie własnych umiejętności i wiedzy po uzyskaniu wykształcenia. Istnieją następujące formy kształcenia ustawicznego wykształcenia. Istnieją następujące formy kształcenia ustawicznego:
Kształcenie ustawiczne zawodowe obejmuje kursy pogłębiające i uzupełniające wiedzę zawodową. Uczenie się w ramach ustawicznego kształcenia zawodowego ma charakter formalny, poza formalny lub nieformalny.
Terminy „doskonalenie zawodowe" i „kształcenie ustawiczne" są często używane synonimicznie w kontekście zawodowym. W praktyce rozróżnia się następujące rodzaje ustawicznego kształcenia zawodowego:
Po zakończeniu kształcenia konieczne może być przystąpienie do egzaminu. Po zakończeniu kształcenia otrzymuje się z reguły dowód uczestnictwa lub zdania egzaminu. Dowody te nazywane są np. zaświadczeniem o uczestnictwie, certyfikatem lub świadectwem.
Dowody te pomagają w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji. Wynika to z faktu, że często umożliwia to wyrównanie istotnych różnic między zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi a niemieckim zawodem porównywalnym.
Studium zawodowe jest formą szkoły zawodowej. Tutaj osoba z ukończonym wykształceniem zawodowym und doświadczeniem zawodowym może podjąć kształcenie ustawiczne. Może odbyć to kształcenie w pełnym lub niepełnym wymiarze godzin. Szkoły zawodowe oferują również następujące kształcenie ustawiczne:
Szkoły zawodowe są regulowane przez kraje związkowe.
Do zawodów medycznych zalicza się te zawody, których działalność charakteryzuje się pracą przy pacjencie i z pacjentem. Zawód lekarza weterynarii jest również zaliczany do zawodów medycznych.
Dla wszystkich zawodów medycznych wymagane są ustawowo prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu, np. dla lekarzy, stomatologów, pielęgniarzy i pielęgniarek.
Przegląd wszystkich zawodów medycznych można znaleźć w Federalnym Ministerstwie Zdrowia:
Niemiecki: Kammer
Izby są stowarzyszeniami zawodowymi. Przeważnie mają charakter publiczno-prawny i są zorganizowane zgodnie z prawem krajów związkowych. Izby reprezentują interesy swoich członków i wykonują zadania państwowe. Izby udzielają np.t zezwoleń na wykonywanie zawodu i mają wpływ na kształcenie i wytyczne egzaminacyjne. Izby mogą również być właściwymi organami do uznawania kwalifikacji
zawodowych. Izby rzemieślnicze (HWK) są właściwe dla zawodów rzemieślniczych. Izby handlowo-przemysłowe (IHK) są właściwe dla zawodów handlowych, przemysłowotechnicznych i działalności gospodarczych. Za zawody rolnicze, leśne i gospodarstwa domowego odpowiadają ministerstwo rolnictwa lub izby rolnicze.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kształcenie doskonalące
Celem doskonalenia jest utrzymanie, dostosowanie lub poszerzenie sprawności, wiedzy i umiejętności nabytych podczas kształcenia zawodowego . Umożliwia to rozwój zawodowy. Doskonalenie zawodowe reguluje niemiecka Ustawa o kształceniu zawodowym (BBiG) lub niemiecka Ustawa o rzemiośle (HwO). Treści, cele, wymagania i procedury oraz wymagania egzaminacyjne określają właściwe organy, które również powołują komisje egzaminacyjne. Pomyślne uczestnictwo w doskonaleniu prowadzi do uzyskania dyplomu doskonalenia zawodowego.
Doskonalenie zawodowe w Niemczech opiera się zazwyczaj kształceniu zawodowym. Dostęp jest jednak również
możliwy dzięki odpowiedniemu doświadczeniu zawodowemu.
Także: kwalifikacje mistrzowskie
Tytuł mistrzowski to określenie dyplomu doskonalenia zawodowego zdobytego na podstawie doskonalenia
zawodowego Mistrzowie posiadają kwalifikacje na wyższe stanowiska w zakładach i firmach lub w obszarze kierowania
przedsiębiorstwem.
Istnieją formy doskonalenia w celu uzyskania tytułu mistrza w różnych zawodach. Z reguły doskonalenie w celu uzyskania
tytułu mistrza opiera się na ukończonym kształceniu zawodowym. Ewentualnie można posiadać również wystarczające doświadczenie zawodowe lub posiadając dyplom ukończenia studiów wyższych odbyć doskonalenie. To, czy jest to możliwe, zależy zawsze od uwarunkowań prawnych danego zawodu.
Tytuł mistrzowski w rzemiośle zalicza się np. do dyplomów doskonalenia zawodowego. Istnieją jednak również mistrzowie w przemyśle, rolnictwie i innych dziedzinach zawodowych.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Po niemiecku: Aufenthaltstitel
Obywatele państw trzecich potrzebują państwowego pozwolenia na wjazd i pobyt w Niemczech. To pozwolenie jest nazywane: uprawnieniem do pobytu.
Istnieją 3 ograniczone czasowo uprawnienia do pobytu:
Istnieją 2 nieograniczone czasowo uprawnienia do pobytu:
W Niemczech wniosek o wydanie uprawnienia do pobytu składa się w Urzędzie ds. cudzoziemców. Za granicą wniosek o wydanie uprawnienia do pobytu składa się w niemieckim przedstawicielstwie dyplomatycznym za granicą.
Dalsze informacje można uzyskać w Federalnym Urzędzie ds. Migracji i Uchodźców (BAMF).
Informacje dotyczące wjazdu osób z państw trzecich
Informacje odnośnie prawa do pobytu
Obywatele UE i EOG nie potrzebują uprawnienia do pobytu. Obywatele Szwajcarii muszą zgłosić swój pobyt w Niemczech.
Państwa Unii Europejskiej (UE) i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Szwajcaria.
Państwami członkowskimi UE są: Belgia, Bułgaria, Dania, Niemcy, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry, Cypr.
Państwami EOG są wszystkie państwa członkowskie UE oraz Islandia, Liechtenstein, Norwegia.
Szwajcaria uczestniczy w europejskim systemie uznawania kwalifikacji zawodowych na podstawie umów dwustronnych z UE.
Swoboda osiedlania się jest dla obywateli Unii Europejskiej (UE) prawem do osiedlenia się w innym kraju UE. Swoboda wykonywania zawodu oznacza prowadzenie własnej działalności gospodarcze handlowej, rzemieślniczej lub w wolnym zawodzie.
Wykonywanie zawodu w Niemczech w zawodzie regulowanym , np. jako lekarz jest jednak możliwe tylko po uznaniu kwalifikacji zawodowych.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
Dyplom doskonalenia zawodowego to dyplom przyznawany po pomyślnym zakończeniu doskonalenia zawodowego.
Dyplom doskonalenia zawodowego potwierdza kwalifikacje zawodowe., które są porównywalne z poziomem kompetencji licencjatu akademickiego lub nawet tytułu mistrzowskiego.
Dyplomami doskonalenia zawodowego są różnorodne tytuły mistrzowskie , np. mistrz rzemieślniczy, mistrz przemysłowy lub mistrz rolnictwa, poza tym doradca specjalistyczny, specjaliści, specjaliści ds. handlu, ekonomii.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Jako państwo trzecie określa się w Niemczech każde państwo poza Unia Europejską, Europejskim Obszarem Gospodarczym lub Szwajcarią (UE/EOG/Szwajcaria).
Specjaliści z krajów trzecich w celu wjazdu do Niemiec potrzebują wizy.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną samodzielnie i na własną odpowiedzialność. Na przykład: prowadzenie restauracji, sklepu lub zakładu rzemieślniczego. Osoba prowadząca działalność gospodarczą nie ma pracodawcy.
Działalność gospodarcza musi być zarejestrowana. Rejestracja działalności gospodarczej musi być dokonana przed otwarciem działalności.
W Niemczech istnieje wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Każda osoba może prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku niektórych zawodów wymagane jest specjalne zezwolenie, licencja lub świadectwo kwalifikacji aby można było je wykonywać samodzielnie. W niektórych przypadkach działalność gospodarcza podlega również specjalnemu nadzorowi. Taka działalność gospodarczą nazywana jest również działalnością gospodarczą regulowaną. Dotyczy to na przykład usługi ochroniarskich, brokerów ubezpieczeniowych i usług opiekuńczych. Dla działalności gospodarczej w zawodach rzemieślniczych istnieją odrębne przepisy.
Wiele rodzajów działalności gospodarczej jest regulowanych przez ustawę o prowadzeniu działalności gospodarczej. Ważne jest zapoznanie się z przepisami przed otwarciem działalności gospodarczej. Stosowne informacje dostępne są w biurze ewidencji działalności gospodarczej i urzędzie skarbowym. Wiele działalności gospodarczych wymaga również uznania zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Istnieją działalności samodzielne, która nie są działalnością gospodarczą. Są to tzw. wolne zawody, np. adwokaci, artyści i naukowcy.
Zawody związane z rolnictwem, leśnictwem i rybołówstwem również nie są działalnością gospodarczą. Do tych zawodów mają zastosowanie inne przepisy.
Niemiecki ustawa o prowadzeniu działalności gospodarcze
W przypadku niektórych zawodów regulowanych, przydatność zdrowotna jest ważna przy składaniu wniosku o uznanie. Na przykład dla zawodów Na przykład dla zawodów w obszarze zdrowia publicznego, bezpieczeństwa, spraw społecznych i edukacji. W przypadku tych zawodów. W przypadku tych zawodów właściwy organ wymaga przedstawienia dowodu przydatności zdrowotnej. Ma to również zastosowanie przed rozpoczęciem środka wyrównawczego. Czasami jednak dowód musi być najpierw przedstawiony nowemu pracodawcy. Osoba, która posiada przydatność zdrowotną może pracować psychicznie i fizycznie w swoim zawodzie.
W większości przypadków przydatność zdrowotną można udokumentować za pomocą zaświadczenia lekarskiego. Zaświadczenie to stwierdza, że zdrowie nie będzie negatywnie wpływać na działalność zawodową. W większości przypadków zaświadczenie to nie może być starsze niż 3 miesiące.
To może się również zdarzyć: właściwy organ zażąda jedynie osobistego oświadczenia o indywidualnym stanie zdrowia.
W przypadku niektórych zawodów regulowanych , przydatność osobista jest ważna przy składaniu wniosku o uznanie. Na przykład dla zawodów w obszarze zdrowia publicznego, bezpieczeństwa, spraw społecznych i edukacji. Właściwy organ będzie wymagał przy składaniu wniosku o uznanie lub przed podjęciem jakiegokolwiek środka wyrównawczego dowodu przydatności osobistej. Czasami jednak dowód musi być najpierw przedstawiony nowemu pracodawcy. Osoba posiada przydatność osobistą wówczas, jeśli nie popełniła żadnego
przestępstwa i jest wiarygodna.
Osobistą przydatność można udowodnić za pomocą następujących dokumentów:
Wszystkie dowody nie mogą być starsze niż 3 miesiące.
Praca w wyuczonym zawodzie.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Prawo do wykonywania zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki prawu do wykonywania zawodu można pracować w Niemczech w zawodzie medycznym wymagającym kształcenia akademickiego na stałe i bez ograniczeń, np. jako lekarz, lekarka lub jako farmaceuta, farmaceutka w aptece.
Pozwolenie na wykonywanie zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki pozwoleniu na wykonywanie zawodu można pracować w Niemczech np. w zawodzie medycznym.
W przypadku zawodów medycznych wymagających kształcenia akademickiego pozwolenie na wykonywanie zawodu jest w przeciwieństwie do Approbation tymczasowe, ograniczone w czasie i zawiera zwykle inne ograniczenia.
Jeżeli np. w trakcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych prawa do wykonywania zawodu prawa do wykonywania zawodu jako lekarz lub lekarka i konieczny jest jeszcze egzamin sprawdzający poziom wiedzy, być może otrzymają Państwo w międzyczasie pozwolenie na wykonywanie zawodu.
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Istnieje kilka rodzajów uznawania kwalifikacji przez państwo. „Uznany przez państwo" lub „certyfikowany przez państwo" to odpowiednie dodatki do tytułu zawodowego. Są one prawnie chronione. Ten, kto posiada prawo do ich odpowiedniego używania, odbył kształcenie zawodowe, które spełnia określone wymagania. Nie należy tego utożsamiać z pojęciem uznania w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Dodatek może być częścią nazwy zdobytego zawodu, np. po doskonaleniu zawodowym, np. „certyfikowany ekonomista" lub „certyfikowany informatyk”. Jest to wówczas regulowane na drodze prawnej przez przepisy ustawowe i wykonawcze.
Ale może to również oznaczać, że chodzi tutaj o dodatek związany z konkretnymi kwalifikacjami zawodowymi oraz dodatkowymi ograniczeniami prawnymi w tytule zawodowym, na przykład ze względu na przepisy krajowe w krajach związkowych. Przykładem tego są „certyfikowany chemik środków spożywczych” lub „certyfikowana opiekunka osób starszych”.
W zawodach społecznych w oparciu o przepisy krajowe istnieją zawody takie jak np. "uznany przez państwo pracownik socjalny". Dzięki uznaniu państwowemu w niektórych zawodach można wykonywać szczególnie specjalistyczne zadania zawodowe.
Informacji odnośnie regulacji w konkretnym zawodzie udziela właściwy organ. Można je znaleźć w praktycznej wyszukiwarce.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także:
decyzja o równoważności,
decyzja,
decyzja o równoważności,
decyzja o stwierdzeniu równoważności,
czy też zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji
Decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych jest prawnie wiążącym pismem, w którym właściwy organ informuje Państwa o wyniku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
W przypadku pełnego uznania decyzją o uznaniu może być również prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu , pozwolenie na posługiwanie się tytułem zawodowym lub zaświadczenie o uznaniu kwalifikacji przez państwo.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Państwa Unii Europejskiej (UE) i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Szwajcaria.
Państwami członkowskimi UE są: Belgia, Bułgaria, Dania, Niemcy, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry, Cypr.
Państwami EOG są wszystkie państwa członkowskie UE oraz Islandia, Liechtenstein, Norwegia.
Szwajcaria uczestniczy w europejskim systemie uznawania kwalifikacji zawodowych na podstawie umów dwustronnych z UE.
Także: państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych
Kraj, w którym wydano świadectwo ukończenia szkoły dla kwalifikacji zawodowych.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych
Kraj, w którym wydano świadectwo ukończenia szkoły dla kwalifikacji zawodowych.
Państwo członkowskie pochodzenia oznacza kraj pochodzenia osoby w obrębie Unii Europejskiej (UE).
Obywatele UE mają prawo do opuszczenia swojego kraj pochodzenia oraz wjazdu i pobytu w innym kraju UE.
Podstawą tego jest Dyrektywa UE 2004/38/WE, zgodnie z którą obywatele UE korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i wyboru miejsca zamieszkania w UE.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Dla niektórych zawodów regulowanych w Unii Europejskiej (UE) obowiązuje automatyczne uznanie kwalifikacji zawodowych. Automatyczne uznanie dotyczy lekarzy oraz stomatologów, przy czym obowiązuje również specjalistyczne kształcenie ustawiczne. Ponadto istnieje automatyczne uznanie dla lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarek, położnych oraz architektów.
Te zawody posiadają jednolite standardy kształcenia zawodowego w całej UE. Zawody te są wymienione w załączniku do EU-Dyrektywy UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE).
Również w celu automatycznego uznania należy złożyć wniosek we właściwym urzędzie. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie podejmuje się jednak indywidualnego badania równoważności.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
W niektórych zawodach posługiwanie się tytułem zawodowym możliwe jest tylko wtedy, gdy posiada się odpowiednie pozwolenie lub zezwolenie na używanie tytułu zawodowego, udzielone przez stosowny organ państwowy. Dotyczy to np. inżynierów i wielu zawodów w sektorze ochrony zdrowia.
Prawo do wykonywania zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki prawu do wykonywania zawodu można pracować w Niemczech w zawodzie medycznym wymagającym kształcenia akademickiego na stałe i bez ograniczeń, np. jako lekarz, lekarka lub jako farmaceuta, farmaceutka w aptece.
Pozwolenie na wykonywanie zawodu jest oficjalnym państwowym zezwoleniem na wykonywanie zawodu. Dzięki pozwoleniu na wykonywanie zawodu można pracować w Niemczech np. w zawodzie medycznym.
W przypadku zawodów medycznych wymagających kształcenia akademickiego pozwolenie na wykonywanie zawodu jest w przeciwieństwie do Approbation tymczasowe, ograniczone w czasie i zawiera zwykle inne ograniczenia.
Jeżeli np. w trakcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych prawa do wykonywania zawodu prawa do wykonywania zawodu jako lekarz lub lekarka i konieczny jest jeszcze egzamin sprawdzający poziom wiedzy, być może otrzymają Państwo w międzyczasie pozwolenie na wykonywanie zawodu.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także: państwo pochodzenia, ojczyzna
Kraj, z którego pochodzi osoba. Zazwyczaj osoba ta posiada również obywatelstwo tego kraju.
Niemiecki: staatlich anerkannt (Bezeichnung)
Istnieje kilka rodzajów uznawania kwalifikacji przez państwo. „Uznany przez państwo" lub „certyfikowany przez państwo" to odpowiednie dodatki do tytułu zawodowego. Są one prawnie chronione. Ten, kto posiada prawo do ich odpowiedniego używania, odbył kształcenie zawodowe, które spełnia określone wymagania. Nie należy tego utożsamiać z pojęciem uznania w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Dodatek może być częścią nazwy zdobytego zawodu, np. po doskonaleniu zawodowym, np. „certyfikowany ekonomista" lub „certyfikowany informatyk”. Jest to wówczas regulowane na drodze prawnej przez przepisy ustawowe i wykonawcze.
Ale może to również oznaczać, że chodzi tutaj o dodatek związany z konkretnymi kwalifikacjami zawodowymi oraz dodatkowymi ograniczeniami prawnymi w tytule zawodowym, na przykład ze względu na przepisy krajowe w krajach związkowych. Przykładem tego są „certyfikowany chemik środków spożywczych” lub „certyfikowana opiekunka osób starszych”.
W zawodach społecznych w oparciu o przepisy krajowe istnieją zawody takie jak np. "uznany przez państwo pracownik socjalny". Dzięki uznaniu państwowemu w niektórych zawodach można wykonywać szczególnie specjalistyczne zadania zawodowe.
Informacji odnośnie regulacji w konkretnym zawodzie udziela właściwy organ. Można je znaleźć w praktycznej wyszukiwarce.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Europejski System Opisu Kształcenia Językowego (ESOKJ) jest zaleceniem Rady Europy w sprawie umiejętności językowych w języku obcym. ESOKJ dzieli znajomość języka obcego na różne poziomy kompetencji i umiejętności językowych. Dzięki temu łatwiej jest porównać znajomość języka. ESOKJ służy również jako punkt odniesienia dla nabywania umiejętności językowych.
Europejski System Opisu Kształcenia Językowego (ESOKJ)
Siatka samooceny Europass
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
uznanie kwalifikacji zawodowych,
stwierdzenie równoważności,
uznanie kwalifikacji
Uznanie w kontekście zagranicznych kwalifikacji zawodowych oznacza, że obce kwalifikacje zawodowe są zrównane z porównywalnym zawodem niemieckim. Zagraniczne kwalifikacje zawodowe są więc uznawane w Niemczech.
Rozróżnia się uznanie pełne, częściowe oraz brak uznania.
„Pełne uznanie“ oznacza, że kwalifikacje zawodowe danej osoby są równoważne z porównywalnym zawodem niemieckim.
„Częściowe uznanie“ oznacza, że stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Jednakże dzięki pomyślnemu uczestnictwu w szkoleniu dostosowawczym lub środkach wyrównawczych można uzyskać „pełne uznanie”. "Brak uznania" oznacza, że różnice między kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim są zbyt duże.
Aby otrzymać uznanie kwalifikacji należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych. Następnie rozpoczyna się postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Do zawodów medycznych zalicza się te zawody, których działalność charakteryzuje się pracą przy pacjencie i z pacjentem. Zawód lekarza weterynarii jest również zaliczany do zawodów medycznych.
Dla wszystkich zawodów medycznych wymagane są ustawowo prawo do wykonywania zawodu lub pozwolenie na wykonywanie zawodu, np. dla lekarzy, stomatologów, pielęgniarzy i pielęgniarek.
Przegląd wszystkich zawodów medycznych można znaleźć w Federalnym Ministerstwie Zdrowia:
W przypadku niektórych zawodów regulowanych , przydatność osobista jest ważna przy składaniu wniosku o uznanie. Na przykład dla zawodów w obszarze zdrowia publicznego, bezpieczeństwa, spraw społecznych i edukacji. Właściwy organ będzie wymagał przy składaniu wniosku o uznanie lub przed podjęciem jakiegokolwiek środka wyrównawczego dowodu przydatności osobistej. Czasami jednak dowód musi być najpierw przedstawiony nowemu pracodawcy. Osoba posiada przydatność osobistą wówczas, jeśli nie popełniła żadnego
przestępstwa i jest wiarygodna.
Osobistą przydatność można udowodnić za pomocą następujących dokumentów:
Wszystkie dowody nie mogą być starsze niż 3 miesiące.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym stwierdzono istotne różnice między kwalifikacjami zawodowymi osoby a porównywalnym zawodem niemieckim, można skorzystać ze środka wyrównawczego. W ten sposób można skompensować istotne różnice i uzyskać pełne uznanie.
Środkiem wyrównawczym z zależności od zawodu i regulacji prawnych może być staż adaptacyjny lub badanie umiejętności (obywatele UE) lub egzamin sprawdzający poziom wiedzy(dyplomy z państw trzecich).
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Jeżeli w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie dokonano pełnego uznania, to decyzja w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych zawiera wymienione w punktach różnice w treści i czasie trwania pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi danej osoby a porównywalnym zawodem niemieckim. Różnice te nazywane są "istotnymi różnicami"
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Także: państwo pochodzenia, ojczyzna
Kraj, z którego pochodzi osoba. Zazwyczaj osoba ta posiada również obywatelstwo tego kraju.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: kwalifikacje porównywalne
Zawód porównywalny to niemieckie kwalifikacje zawodowe, które są porównywane w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji z zagranicznymi kwalifikacjami zawodowymi.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Także: praktyka w zawodzie
Doświadczenie w zawodzie. Oznacza to faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Niemczech lub w innym kraju.
Niektóre zawody w Niemczech są regulowane. Regulowany oznacza, że należy potwierdzić swoje kwalifikacje zawodowe, aby móc pracować w Niemczech w tym zawodzie. Jest to wymóg prawny. Zawody regulowane to np. pielęgniarka, lekarz lub nauczyciel. Informacje, czy kwalifikacje zawodowe danej osoby są regulowane, znaleźć można w praktycznej wyszukiwarce.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Także: EU-Berufsanerkennungsrichtlinie
Dyrektywa UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych nosi oficjalnie nazwę „Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. “Dyrektywa UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych ma zastosowanie do zawodów regulowanych i określa kryteria i zasady proceduralne stosowane przez państwa członkowskie UE w odniesieniu do wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych uzyskanych w państwach członkowskich UE.
Jako kryterium oceny równoważności kwalifikacji zawodowych dyrektywa wprowadza pojęcie istotnych różnic . Dyrektywa przewiduje, że właściwy organ musi wziąć pod uwagę doświadczenie zawodowe osoby w danym zawodzie i że może to zrekompensować w znacznym stopniu istotne różnice jej kwalifikacji zawodowych w stosunku do porównywalnego zawodu niemieckiego. Jeżeli nadal
występować będą istotne różnice , można je zrekompensować środkami wyrównawczymi.
Dyrektywa weszła w życie 15 października 2005 r. i została zmieniona Dyrektywą 2013/55/UE.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Także:
postepowanie w sprawie stwierdzenia równoważności,
stwierdzenie równoważności,
lub badanie równoważnoścI
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ w Niemczech sprawdza, w jakim stopniu zagraniczne kwalifikacje zawodowe są równoważne z odpowiednim porównywalnym zawodem niemieckim i czy może nastąpić ich uznanie.
W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ wymaga świadectw i dokumentów, które informują o treści i czasie trwania zagranicznych kwalifikacji zawodowych. Ważne jest przy tym również doświadczenie zawodowe w danym zawodzie.
Kwalifikacje zawodowe to wystawiony przez oficjalny organ w kraju uzyskania kwalifikacji zawodowych dyplom szkolenia zawodowego, które prowadzi do zdobycia jasno zdefiniowanego zawodu, jak np. lekarz lub lekarka. Kwalifikacje zawodowe są dokumentowane dyplomem.
Kwalifikacje zawodowe mogą być udokumentowane również przez stosowne doświadczenie zawodowe , zdobyte w kraju
lub za granicą.
W przypadku kwalifikacji zawodowych uzyskanych za granicą obowiązuje postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Dla uznania kwalifikacji zawodowych w tym znaczeniu istotne są dyplomy zawodowe, dyplomy kształcenia ustawicznego, prawo do wykonywania zawodu, pozwolenie na wykonywanie zawodu oraz pozwolenie na używanie tytułu zawodowego.
W przypadku dyplomów ukończenia studiów wyższych, np. jako geolog czy matematyk oraz wielu innych dyplomów
ukończenia studiów wyższych, które nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji zawodowych, jak to opisano wyżej, nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, ale ocenę świadectwa.
Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych ma zazwyczaj formę formularza. Za jego pomocą można złożyć wniosek o uznanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych.
Wniosek o uznanie wraz z niezbędnymi dokumentami przesyła się do właściwego organu. Albo składa się go tam osobiście. Wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych można ściągnąć ze strony internetowej właściwego organu.
Czasami nie ma żadnego wniosku o uznanie do pobrania. Wtedy osoba musi złożyć nieformalny wniosek. Następnie osoba ta musi napisać pismo do właściwego organu. W piśmie tym osoba ta musi zawnioskować o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. Właściwy organ poinformuje o tym, w jaki sposób można to zrobić.
Istnieją zawody wymagające szkolenia dualnego oraz zawody zdobywane na drodze edukacji szkolnej. Zawód wymagający określonego szkolenia zdobywa się w trakcie kształcenia zawodowego w systemie dualnym lub szkolnym.
Także: kwalifikacje mistrzowskie
Tytuł mistrzowski to określenie dyplomu doskonalenia zawodowego zdobytego na podstawie doskonalenia
zawodowego Mistrzowie posiadają kwalifikacje na wyższe stanowiska w zakładach i firmach lub w obszarze kierowania
przedsiębiorstwem.
Istnieją formy doskonalenia w celu uzyskania tytułu mistrza w różnych zawodach. Z reguły doskonalenie w celu uzyskania
tytułu mistrza opiera się na ukończonym kształceniu zawodowym. Ewentualnie można posiadać również wystarczające doświadczenie zawodowe lub posiadając dyplom ukończenia studiów wyższych odbyć doskonalenie. To, czy jest to możliwe, zależy zawsze od uwarunkowań prawnych danego zawodu.
Tytuł mistrzowski w rzemiośle zalicza się np. do dyplomów doskonalenia zawodowego. Istnieją jednak również mistrzowie w przemyśle, rolnictwie i innych dziedzinach zawodowych.
Niemiecki: Zuständige Stelle
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przeprowadza „właściwy organ”. Właściwym organem może być na przykład organ, urząd lub izba. Który z organów jest właściwy w sprawie uznania, można dowiedzieć się korzystając z praktycznej wyszukiwarki.
Ustawa o stwierdzaniu zagranicznych kwalifikacji zawodowych istnieje w Niemczech na poziomie federalnym oraz w poszczególnych krajach związkowych. Ustawa ta tworzy za każdym razem Art. 1 uznania o uznawaniu. Jest to podstawowa ustawa dla uznania kwalifikacji zawodowych w Niemczech. Reguluje ona kwalifikacji zawodowych.
Także: państwo pochodzenia, ojczyzna
Kraj, z którego pochodzi osoba. Zazwyczaj osoba ta posiada również obywatelstwo tego kraju.
User data is collected from you whenever you visit this site. To find out how the Federal Institute for Vocational Education and Training (BIBB) handles your data and the purpose of processing your data please refer to our statement on data protection.
Udostępniając te treści, wyrażają Państwo zgodę na przekazanie Państwa danych do odpowiedniego serwisu oraz na zapoznanie się z polityką prywatności.